Вітаю ўсіх. Я, Досця Звяздоўская. І вы зноў чытаеце анонс нашага часопіса “Маладосць”. З аднаго боку зноў, а з другога – упершыню. Бо гэта першы нумар 2017 года. Таму анансаваць я буду ў гэты раз адразу на ўвесь год.За вакном ні зімы, ні снегу; здаецца, магла б і прывыкнуць ужо. Але снег – гэта добры сябар дзяцінства, якога зараз – у 18 год – так не хапае. Снег – гэта сняжынка, сняжок, снягурка, снегавік. Самотна, што снежань без снегу, а студзень без сцюжы. Думаю, і ад лютага ў гэтым годзе атрымаем не лютасць, а літасць.Першы нумар “Маладосці” распачынае адразу некалькі праектаў. Паспрабую як-небудзь перадаць вам, як я разумею сутнасць гэтых праектаў. Спадзяюся, што атрымаецца вас зацікавіць.Праект “Варштат”. Не буду прыдумляць Амерыку, а проста размяшчу тут для нагляднасці выяву другой старонкі вокладкі. Анонс як частка анонса.
Праект “Нашы руіны”. У кожным нумары “Маладосці” (і “Бярозкі”) вы пабачыце фотаздымкі. Розныя фотаздымкі. Якасныя і прыгожыя. Фотаздымкі нашых гістарычных каштоўнасцяў пад кодавай назвай “руіны” з самых розных куточкаў Беларусі. Паспрабуйце сабраць іх усе.Калі ж фотаздымкі збіраць вам нецікава, то ў нас ёсць яшчэ адзін праект. Самы цікавы. Умоўна назаву яго “Код Маладосці”. З нумара ў нумар ад студзеня да снежня 2017-га на вокладцы сур’ёзнага праекта, прысвечанага значнай даце, размяшчаецца зашыфраваная частка выразу. Займець цэлы зашыфраваны выраз магчыма толькі пры чытанні ўсіх нумароў “Маладосці” за год. Сабраўшы часткі ў парадку, які супадае з нумарацыяй часопіса, знайшоўшы ключ і расшыфраваўшы выраз, можна атрымаць ад “Маладосці” шыкоўны прыз! Прыз-сюрпрыз.Думаю, у такім праекце я і сама паўдзельнічаю. Мне таксама патрэбны прызы. А раптам у якасці прыза будзе аўтамабіль ці хаця б ровар. Ці можа фотаздымак з маскотам часопіса Досцяй Звяздоўскай. Ой… Досця – гэта ж я. Сама з сабой я і сама магу сфатаграфавацца. Хоць зараз.А ўвогуле студзеньскі нумар зусім не студзеньскі, бо ён кітайскі. Зусім кітайскі. Чаму кітайскі? Там усё сказана. У артыкуле пра карпа, які стаў драконам. З цудоўнай ілюстрацыяй, якую зрабіла Алеся Галота. Між іншым, і вокладку нашу новую яна распрацавала. Прыгожанька атрымалася. Незвычайна і адначасова неяк знаёма. Не думайце, што Алеся мне заплаціла. Гэта не ліслівасць. Гэта справядлівасць.Напэўна, яшчэ абавязкова назаву дзве рэчы, якія вы пабачыце ў першым нумары. А пасля ў другім. А пасля ў трэцім. Гэта новыя калонкі. Іх дзве. І адна, і другая мае сваю дзіўную форму, атмасферу і каларытнага аўтара-калумніста.Ужо колькі часу прайшло з “Эмацыйнай вясёлкавасці маладосці”. А часопіс робіцца ўсё больш эмацыйным і вясёлкавым. Прыемна адчуваць сябе яго часткай. Адчуйце і вы.
“Я буду ляцець туды бясспынна і доўга,Пайду на пасадку над кратэрным логамПад спевы мусона,Што цягнуць у сон.
- Не страшна табе? А калі там зусім нічога?
- А калі там усё?!”
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев