Предыдущая публикация
Тинчлик посбонлари (*33*)
Сирли СМС.
Ана бўлмасам, бу ёғи неча пулдан тушди, Одил иягини ушлаганча хайкалдек қотиб қолди.
Хаёлида бир савол айлана бошлади “Қанақасига?!”
Менинг назаримда ўқувчимнинг хам хаёлида шу ёпишқоқ савол айланаётган бўлса ажабмас. Аммо, воқеалар ривожидан илгарилаб кетмаслик учун хикояни ўқиш баробарида бу саволнинг жавобини топасизлар дея тасалли беришдан ўзга чорам йўқ. Зеро, тухум ўз вақтида туғилгани маъқул.
Одилни ўз хаёллари билан ёлғиз қўйсакда, диққатимизни Нафисанинг уйига қаратсак. Бу пайтда Нафисаларнинг уйида кечки овқатга тайёргарлик кўрилаётганди.
Хали дастурхон ёзилмасидан Хожи аканинг холаваччаси Саида эри билан кириб келди. Иккисининг холати бир ахволда, ит қувган соқовдек ранглари қочган. Саида хозир йиғлаб юборадигандек пастки лабларини тишлаб олган, кўзлари тинмай пирпираб турарди.
Улар мехмонхонага кириб, фотиха қилишгач Нафиса ва келин чиқиб кетди. Шу вазиятни сабрсизлик билан кутаётган Саида гап бошлади.
-Ака, жиянингиз бирдан Россияга чиқиб кетди! Сабабини аниқ билолмаяппиз, Нафиса тушунтириб берармикан?
-Ие,-Хожи аканинг қошлари чимирилди.-Ўғлинг Россияга кетса сабабини мени қизимга айтиб кетибдими?
-Ака,-гапга аралашди Саиданинг хўжайини.-Лазиз менга телефон қилиб, срочни Россияга чиқиб кетяппан. Сабабини кейинроқ тушунтириб бераман, хозир ёнимда одамлар бор, гапириш ноқулай деди-да, телефонини ўчирди. Минг марта қайта чақирсам хам тушолмаяппан, ўчирилган деяпти.
-Ана, сабабини тушунтираман дебди-ку?-халиям вазиятга тушунмасди Хожи ака.
-Гап шундаки,-яна Саида гап бошлади.-Ўғилларим савдо қилиб турган пайтда Нафиса қўнғироқ қилган экан. Ўша бўйи оёғини қўлига олиб уйга чопибди. Бир иккита кийим бош олибди, пул олибди-да, чиқиб кетибди. Укаси Азизнинг айтишича Нафисанинг қўнғироғидан кейин ранги мурданикидек оқариб кетганмуш.
Хожи ака сергак тортди. “Қизим бу такасалтангни нима деб қўрқитди экан. Умуман, нега энди эртага бировнинг хасми бўладиган қиз ўзига совчи қўйган йигит билан гаплашади. Нима бўляпти ўзи? Нахотки у қизимга бирон ножўя иш болаган бўлса?”
-Нафиса!!!-бирдан бақириб юборди Хожи ака. Ўтирганлар бир сапчиб тушди. Сохиба опа сапчи ўрнидан турди.
-Дадаси ўзингизни босинг, нега асабийлашасиз? Юрагингиз кўтаролмайди-ку бу холатни, қўйинг, мен хозир чақирай, сўраймиз.
-Ака, узр, қизингизни айблагани келмадик, нотўғри тушунманг! Бирон нима билма бизни тинчлантирармикан деб ўйловдим. Тўсатдан кетиб қолганига хавотирланяппан-да.
Аммо, Хожи ака хеч кимни эшитмасди. Беихтиёр тишларини ғижирлатганча, қизинининг киришини кутиб турарди. Сохиба опа тезда Нафиса билан кириб келди.
-Чақирдингизми дадажон?
-Лазиз нега Россияга кетди?-сўради Хожи ака қовоғини солиб.
Нафиса лоладек қизариб кетди. Кўзларини жавдиратиб онасига қаради. Энди қандай тушунтиради катталарга? Олдинроқ онасига айтиб қўймаган экан афсус, бошқаларни олдида Одилнинг исмини тилга олиш, бунчалар қийин бўлмаса а?
-Гапир қизим, сабримни синама!-Хожи ака бу сафар ўзини хотиржамдек тутиб сўради.
-Менимча қамалишидан қўрқиб, қочиб кетди!-деди Нафиса вақтида жавоб бермаса дадсининг юраги яна ёмон бўлиб қолишидан қўрқиб.-Улар терговчига уч кишилашиб хужум қилишиб, тан жарохати етказишган. Терговчи Лазиз акамнинг овозини таниб қолган экан.
Ўтирганлар Нафисага тикилганча қотиб қолишди. Орага чўккан ўлик сукунутни Саиданинг нолиши бузди:
-Вой шўрим? Қачон бўлибди бу? Тирик қолибдими ишқилиб?
-Ха, қўрқманг тирик! Пичоқ чуқур кирмаган экан,-уни тинчлантирди қиз. Аммо, Саида баттар вахимага тушиб қолди.
-Нима, пичоқлаганмиди?! Эй Худойим, шўримга шўрва тўкилибди-ку!
-Менга қара қизим,-унга синовчан тикилди дадаси,-Бу терговчи деганинг Одилжон эмасми? Куёв бола?
-Ха, дадажон, ўша,-деди Нафиса. Саволни дадаси берса хам унинг кўзига қаролмай, бечора қиз онасига қараб жавоб бераётганди
-Нега бизга айтмадинг, қачон пичоқланибди?
-Кеча, кечки овқатдан кейин бўлган...
-Бу қанақаси а Саида? Ўғлингни ақли жойидами? Қизимни бермасам куёвимни пичоқлабди-я! Шунақаям зўравонлик бўладими? Ўғлингга тарбия берганмисан ўзи?
-Ака, жахл устида қилгандир-да, мен билмасам!
-Сен билмайсан-да, афсуски билмайсан. Хўв ёзда хам бир ишкал чиқарувди. Сардорнинг олдига манқасини осилтириб келди. Сардор орага тушган, икки томонни келиштириб, ишни бости-бости қилувди. Бекор қилган экан, ўшанда қамалганда қотилликка қўл урмасди.
-Ие, бундан биз бехабар эканмиз-ку, ака нима қилган ўшанда?-тилга кирди Саиданинг хўжайини.
-Э-э, нима қилсаям б.. еган ўшандаям. Мен хамасини суриштирмаганман. Майли, бу ўтмишда қолди. Энди нима қилсизлар? Чегарада барибир тутиб олишади уни.
-Билмасам ака, маслахат беринг, хозир юрагим ёрилиб...-Саида гапини охиригача айтолмай ув тортиб юборди.
-Э, бўлди-е, кўзингни сийдигини оқизоврма. Олдин вазиятни ўрганайликчи. Нафиса,-шундай деб қизига юзланди у,-қани қизим гапир, сен бу гапларни қаердан билдинг?
Нафисанинг ичига титроқ кирди. Ахир, Одил ака билан телефонда гаплашганини, уни кўрган борганини қайси тил билан айтсин отасига! Қиз оёғидан мадор кетаётганини сезиб, югурганича хонасига чиқиб кетди. Ўтирганлар унинг бу кетишини Лазизга ачинганга йўйишди. Шунинг учун Хожи ака хотинига юзланди.
-Аяси, бор қизинг билан гаплаш, билганларини бизга айтсин. Хозир йиғи-сиғи қиладиган вақт эмас.
Сохиба опа қизининг кетидан чиқиб кетди. Уйдагилар гаплашиб тургунча қизидан билганларини сўраб чиқди. Кейин бор гапни уларга айтиб берди. Нафиса онасига Одилниг хийласини айтаётганда “қаматмоқчи эмас” деган гапни ташлаб кетди.
Ўтирганлар бу гаплардан хабар топишгач, Хожи ака Одилнинг хийласини бироз фахмлаб қолди.
-Уйларингга уни қидириб боришдими? –сўради Саидадан.
-Йўқ, хали келишмади-ку!
-Ўғлингам қуёнюрак эканда. Куёвим ўзини пичоқлаган бўлса хам олижаноблик қилибди. Келиб узр сўраса кечираман демоқчи, аммо буни очиқ айтмай, ўғлингни юрагини синаб кўриш йўли билан айтяпти. Пичоқ кўтарган “мард” ўғлинг номардлик қилиб Россияга манғияпти. Ўғлингни тез топиб, касалхонага жўнатиш керак, борсин, айбини тан олсин, узр сўрасин.
-Ие, ака, телефони ўчирилган деяпти-ку! Бу гапларни қандай етказамиз унга,-бироз чехраси очилган Саида Хожи акасига термулди.
-Телефони ўчирилмаган, шунчаки кирувчи қўнғироқларга кодлаб қўйилган экан. Нафиса боя смс жўнатганда унга етиб борибди.
Бу гап ўтирганларга қизиган танага шабода эсгандек ёқиб кетди. Маслазатлашиб нима дейиш кераклигини хал этишди-да, икки қатор гап ёзилган қоғозни Нафисага чиқариб беришди.
-Ака, Лазиз келгунча ўзимиз бориб кўриб келайликмикан куёвингизни?-маслахат сўради Саида.
-Албатта борасан-да, ўғил керакми сенга?! Бизам борамиз, кўриб келамиз.
Улар маслахатни бир жойга қўйиб турган махалда Касалхонада ётган Одилнинг телефонига юсел компаниясидан ажабтовур смс хабари келиб тушди. Бир қарашда хеч қандай ахамиятга эга бўлмаган рақамлар йиғиндисидан иборат хабар эди. Азиз, ўқувчим зам бу хабарга қизиқаётган бўлса керак? Мархамат азиз ўқувчим, ўқиб кўрингчи, бирон маъно чиқара олармикансиз?
“8;33;555;33;4;777;2;6;4;2;0;55;444;777”
Дониёр 20.03.2017
Следующая публикация
Комментарии 101