Ахыры. – Яра­там бит мин си­не, ак­баш, кай­чан баш­лан­га­нынүзем дә хә­терлә­мим. Тик син ми­ңа ко­яш белән һа­ва ке­беккирәк.– Ә Гөл­наз?

48 бүлек. – Әллә ни юк, ник­тер читләш­те дә куй­ды.– Аң­ла­шы­ла, ба­ры­сы­на да мин га­еп­ле. – Ру­шан эндәшмәде. – Ру­шан абый, си­не кыз­га­ну­дан да тү­гел, ни белән дә булса ярдәм итә­сем килә. Эш алай әллә ни авыр тү­гел, компь­ютер­...

47 бүлек. – Кыч­кыр­ма, хә­зер авыл хал­кы җы­е­ла!Гүзәл яр­сы­ды, нишләргә бел­мичә күзлә­ре ар­лы-бир­ле йөр­де, үз ачы­шын­нан үзе дә акыл­дан ша­шып кал­ды.– Кыч­кыр­ма, ба­ла то­ра мон­да!

46 бүлек. – Бер­ни дә уй­ла­мыйм. Кем яса­га­нын белсәм, ку­лы­наалып ба­рып тот­ты­рыр идем.Ил­шат абый­сы эндәшмә­де. Аның да бу ту­ры­да уй­ла­са,ка­ны кай­ный, тик ба­ла­ны га­еп­ли ал­мый, яра­та­лар алар буба­ла­ны.

45 бүлек. Бү­ген дә шун­да кил­деләр. Ка­тя за­ман­ча ма­тур итепки­енгән, үзе­нең күзлә­рендә шат­лык бал­кый. Алар ике­се кочак­ла­шып кү­реш­теләр. Ми­ша да йө­ге­реп ки­леп Гөл­наз­ныко­чак­лап ал­ды. Рөстәм бү­ген өс­тенә озын юка ка­р...

44 бүлек. Бө­те­не­се кө­леп җибәр­деләр. Ру­шан то­рып бас­ты.– Тезләнә ал­сам, сез­нең ал­да тезлә­нер идем, шун­дыйкыз үс­тергә­не­гез өчен. Мин тор­мыш­ның агын да, ка­ра­сында кү­реп өл­гер­дем. Җир йө­зендә тор­мыш­ның ма­тур­лы­гынкү...

43 бүлек. Ба­ла уя­нып, елар­га, мыш­кыл­дар­га то­тын­ды. Җиң­ги ба­ла яны­на бар­мак­чы бу­лып си­ке­реп тор­ды.– Утыр, җиң­ги! – дип кыч­кыр­ды Рөстәм. Җиң­ги ти­ешле ке­ше шым гы­на ки­ре уры­ны­на утыр­ды, бер иренә, берРөстәмгә ка­ра­...

42 бүлек. Рөстәм ашы­гып ишек­не ач­ты да Гүзәл бүлмә­сенә ташлан­ды. Гүзәл ко­ла­гы­на науш­ник­лар ки­еп жур­нал ак­та­рыпуты­ра, ба­ла яры­ла язып акы­ра. Рөстәм ар­тын­нан күр­шеләр дә ке­реп җит­теләр. Гүзәл­не бу хәлгә үк ба­рып җитәр...

41 бүлек. Яңа ел­га гөрлә­шеп кай­тып кер­деләр. Гүзәл­нең бәләкәй абый­сы Ил­сур да га­илә­се белән кайт­кан иде. Гөрлә­шеп бәйрәм ит­теләр. Бер-бер­сенә як­ты теләкләр телә­деләр. Уни­ке тул­гач, кем кая та­рал­гач, Рөстәм әк­рен генә кап...

40 бүлек. Ру­шан­ның фа­ми­ли­я­сен ишеткәч, Са­бир сискә­неп кит­те.Улы белән бер-бер­сенә ка­ра­шып ал­ды­лар.– Хәер­ле сә­гатьтә, улым.

39 бүлек. – Әни, бер­кем дә. Әни, син чын­лап та ми­не алыр­га килгән идең­ме?– Килгән идем, син бит әлегә ми­нем улым. Тик бернәрсәбор­чый: си­не ха­тын-кыз көчләү­че итеп күрә­сем кил­ми, буиң оят нәрсә.