Բայց մի կարևոր նկատառում. այն օրերի հայ քաղաքական ղեկավարությունն արտաքին ու ներքին քաղաքականության բնագավառում հսկայական ջանքեր գործադրեց երկրի առջև ծառացած մարտահրավերները հաղթահարելու համար։ Կար պետականություն կառուցելու երազը, դրան հասնելու ջանքն ու նվիրումը։
Եղան նաև կոպիտ սխալներ և ցավալի բացթողումներ (դրանք քողարկելու և պատմությունը սրբագրելու փորձերն անմտություն են), բայց Բաթումի պայմանագիրը ստորագրած նորաստեղծ հանրապետության ղեկավարությունը հնարավորինն ու անհնարինն արեց երկիրը մոխիրներից վեր հանելու, ներքին թշնամիներին սաստելու, գաղթականության խնդիրները լուծելու, սովն ու համավարակը հաղթահարելու, երկրի անվտանգությունն ապահովելու, բանակը հզորացնելու, կրթության գործը կազմակերպելու, պետական ինստիտուտները կայացնելու և պետության տարածքն ընդլայնելու ուղղությամբ։
Արդեն 1920-ի գարնանը Հայաստանը կայացած ու կենսունակ և այսօրվա Հայաստանից երկու անգամ մեծ տարածք ունեցող պետություն էր...Արշալույս Զուրաբյան
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев