Предыдущая публикация
მომენატრე,როგორ ძლიერ
მომენატრე,
დავიწყებას მე ვერაფრით ვერ
ვახერხებ,
ვტირივარ და გელოდები
ცრემლიანი,
და მთვარესთან საუბარში
გავათენე.
არ მინდოდა ჩემო
კარგო,მაგრამ იცი?
შენ ,ჩემს სულში კვლავ
ხელახლა ჩამისახლდი,
შემიყვარდი თვით ჰაერზე
უფრო მეტად,
და სიცოცხლის ახალ სხივად,
განმიახლდი.
გელოდე და არსად ჩანდი,არც
ღამეში,
ბნელ ქუჩას კი ვარსკვლავები
ანათებდნენ,
და ჩემს სულში შემოჭრილო
ქარიშხალად,
შენს ლოდინში ღამე თეთრად
გავათენე.
მომენატრე,ისევ ძლიერ
მომენატრე,
ქარსაც, გიჟმა უკვე შფოთი
ავუტეხე
თუმცა ვცადე ბევრჯერ მაგრამ
უშედეგოდ,
შენს სიყვარულს ვერაფერი
მოვუხერხე.
27.10.2016,
Следующая публикация
Нет комментариев