Ухлаб ётибсиз, Аллоҳ сизнинг туриб у учун намоз ўқишингизни яхши кўрди. Оҳиста бир шамолни юборади, у деразангизни ҳаракатлантиради ёки бир фарзандингизни тўполон кўтартиради. Хонангизнинг ёнида тўпаланг қилади ёки жуда чанқайсизда, сувга турасиз, шунда соатга қарайсиз. Намоз ўқишни хоҳлаб қоласиз, жойнамозни ёзасиз, таҳорат қилиб келасизда, сажда қилиб Аллоҳга муножот қиласиз. Лекин сизни ким уйғотганини билмайсиз.
Тоғ тепаларида машинангизни бошқариб кетяпсиз, тўсатдан заруратни сездингиз. Машинангизни бир чеккага тўхтатдингиз ва бирдан «Пулларим қолиб кетмадими ёки автомобилим ҳужжатлари жойидами» деб текшириб аниқламоқчи бўлдингиз. Тўхтатганингиздан нечадир сония ўтиб олдироғингиздан бир катта ҳарсанг тош думалаб тушди. Агар сиз ўша вақтда тўхтамаганингизда сизни ҳам, машинангизни ҳам яксон қиларди. Лекин сиз сизни қутқарган ким эканлигини билмаяпсиз.
Аллоҳнинг қанча-қанча махфий лутфлари бор. Зийрак одамнинг фаҳми ҳам уни фаҳмлай олмайди. Қанча-қанча ишлар бор, уни бир одамга ёмонлик қиламан деб бажарасиз, лекин натижада яхшилик бўлиб чиқаверади.
«Чунки Сен Аллоҳсан» китобидан
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев