Предыдущая публикация
МУҲАББАТНИНГ СЎНГИ КУНЛАРИ.
—Келинжон туринг илтимос! Қайнонангиз чой сўраяпти!—Қўчқор бобо ўғли билан келин ётган хонанинг эшигини ура бошлади.—Токчалардан тополмадим келинжон!
—Ҳозир
дадажон! Мана чиқаяпман.—Уйдан келиннинг овози эшитилди.
—Барака топинг қизим! Тарбия берган ота−онангизга раҳмат!—Эшик ортидан чолнинг миннатдорлик овози эшитилди.
Қишлоқ шароити эмасми бир кунда икки уч соат чироқ ёнади халос. Қолган соатларда
қадимий бобо чироқ хизматда. Хитой яратган ёритгичлар ҳам қувватланадиган бўлса электр токи меҳмон бўлган соатларда қувватга қўйилади. У ҳам ёқилғи йўғида кўрга ҳассадек гап. Келин ёритгич билан чиқиб келди. Термосда қайноқ сув қолмагани учун ўчоқхона тамон йўл олди. Газга қайнатай деса газ йўқ. Эри бугун эрта деб газ баллонни тўлдириб келмаганди. Ўчоққа обдастани осиб тагига ўтин
қалади. Болаларининг эски дафтарларидан йиртиб ўтин тагига солиб ўт ёқди.
Намиқиб қолган ғўза поя ҳам ичидан жон деб,юзаки эса роса нозга тираган келиндай ёнай демасди. Бечора келин бир амаллаб эски калишнинг бир пойини топиб келди. Амал тақал қилиб алов ёқишга мушарраф бўлди. Сув қайнагач қайнонаси
билан қайнотасининг хонасига обдастани кўтариб келди. Обдастани печканинг устига қўйиб чойнак излашга тушди.
—Чойнак
менинг ёнимда қизим. Чойнакка солиб кетаверинг. Шунисига ҳам раҳмат она қизим!
—Дадажон
ойимга ўзим чойларини ичириб қўяман—деди келин қайнотасининг қулоғига яқинлашиб.
—Ўзим
келинжон ўзим! Вақт ҳам алламаҳал бўлиб қолди. Икки соатдан кейин бомдод ҳам
бўлади.Ухлаб олмасангиз чарчаб қоласиз қизим!
Келин
қайнотасининг сўзини икки қилолмай чойни тайёрлаб бердию секингина чиқиб кетди.
Қўчқор бобонинг ёши саксон билан саломлашган эди. Қулоқлари ҳам секин гапни эшитмасди. Фарзандлари,набиралари
ҳам у киши билан баланд овозда гаплашишарди. Қўчқор бобо набираси олиб берган шахтиёрларнинг ёритгичи сингари бошга тақадиган ёритгичдан тақиб олганди. Бу
омон бўлгур матоҳ кечаси ташқарига чиққанда, бомдод хуфтон номозларида таҳорат
қилганда анча қўл келарди. Ҳозир ҳам бобо учун бу матоҳ жуда керак эди. Кўзи салгина ўтмай қолгани учун,«Хотинимнинг оғзи қимирлаганини, нима демоқчи бўлаётганини билай»деб кўзойнак олдирди. Холбиби ая оғриб қолганига бир йил бўлди. Жойидан қимир этолмайди. Қўчқор бобо эса аёлининг ёнидан ҳеч қаерга жилмай ўтиради. Оғзига қараб ўтиради бечора. Оғзи қимирлашидан нима деётганини билиб олади.Ҳозир ҳам шунақа бўлганди. Қўчқор бобо қўллари титраганча пиёлага чой қўйди. Пиёладаги чойни икки пиёлага солиб пуфлаб совута бошлади. Чой илиқ ҳолга келгач аёлининг бошини секингина кўтариб унга ичирди.
—Яна чой
совутиб берайми онаси?—Қўчқор бобо аёлининг оғзига тикилди.
—Раҳмат!
Оғзим салгина қуриганди. Энди томоғим ҳўлланди раҳмат дадаси. Ҳаммаси учун раҳмат!—деди Холбиби ая шивирлаб.
Қўчқор бобо аёлининг оппоқ сочларини йиғиб қулоқлари тамон йиғиштирди.
—Сенга
раҳмат онаси! Менга меҳрли фарзандларни ҳадя этганинг учун раҳмат! Дарахтдан йиқилиб белим синиб букчайиб қолдим. Уша оғир кунларимда ташлаб кетмай ёнимда елкадош бўлиб юрганинг учун раҳмат онаси!
Айрим аёллар эрининг кичиккина айби бўлса ҳам«Сен менга лойиқ эмассан»деб ташлаб кетади. Сен эса ундай қилмадинг. Тўшакка михланиб қолганимда ҳам ҳар доим ёнимда бўлдинг. Кечани кеча демай кундузни кундуз демай ҳам дори дармонимга, ҳам фарзандларимизнинг нон оши учун ишладинг. Шунча яхшиликларинг олдида меники ҳеч нарса эмас онаси.—Қўчқор бобо аёлининг юзларидан оқиб
тушаётган ёшларини артди.—Йиғлама онаси ҳали ҳаммаси яхши бўлади. Чевараларимизнинг
тўйларида ҳам ўйнаб кулиб юрамиз!
Холбиби ая,—Айтганингиз келсин—дегандик эрининг қўлларини ушлаб кўзларига суртди.
—Дадаси таҳорат қилиб келиб мен учун ҳам икки ракат намоз ўқинг—деди яна Холбиби ая
секингина.
—Намоз
дейсанми?—Қўчқор бобо аёлига яна тикилди.
—Ҳа намоз. Тонг чоғи яқинлашга замин гуноҳлардан озгина
бўлса ҳам тозаланаркан.
—Хўп онаси. Бир ўзинг қўрқмайсанми?
—Йўқ. Фақат тезроқ бўлинг илтимос!
Қўчқор бобо таҳорат қилиб келди.
—Мана таҳорат қилиб келдим онаси. Икки ракат эмас йигирма ракат ўқийман—деди аёли
тамон юзланиб. Аммо Холбиби аянинг ияклари очиқ эди. Қўчқор бобо титраб аёлининг ёнига чўкди. У бу дунёни тарк этиб бўлганди. Қўчқор бобо ҳам уша жойда бошига қон қуйилиб ҳушидан кетди. Тонг азонда Қўчқор бобо ҳовлисида йиғи
эшитилди. Бобони шифохонага олиб кетишди. Холбиби аяни эса уша куни қаро ер бағрига топширишди. Қўчқор бобонинг ҳам аҳволи оғир эди. Ўн кундан сўнг у кишини ҳам шифокорлар уйига қайтаришди. Холбиби аянинг йигирма оқшоми бўладиган кунидан бир кун олдин Қўчқор бобо салгина ўзига келгандай бўлди. У фарзандлари
ва набиралари қуршовида эди. Қўчқор бобо ҳаммасига бир−бир қараб чиқдида келинига имо қилди. Келини йиғлаб қайнотасининг оғзига қулоғини тутди.
—Она қизим ҳаммаси учун сиздан миннатдорман! Ҳар бир ота−онанинг кенжа келини сиздек меҳрибон бўлсин! Сиздан биргина ўтинчим қизим, фарзандларим, набираларим бизни эслаб уйингизга келса аввалгидай меҳмон қилинг. Қайнонангиз каби очиқкунгиллик
билан қарши олинг. Улар нон ош егани эмас биз босиб юрган изларимизни кўзига суриш учун келишади. Ота−онаси билан ўтган ёшлик чоғларини қумсаб келишади.
Илтимос келинжон дарвозамиз ҳар доим очиқ бўлсин!
—Хоп дадажон! Айтган сўзларингизга бир умр риоя қиламан!—Келин қайнотасини қучиб йиғлаб юборди.
Қўчқор бобо йиғи тўла кўзлар ила тикилган фарзандларига шивирлади.
—Мени онангиз кутаяпти болаларим! Жойнамозимни ёзиб менинг бошимни саждага қилиб
ётқизинглар! Аллоҳимдан сўнги илтимосимни сўрай. У дунёда ҳам мени онангиз билан бирга қилсин! Уша ерда йиғилганлар ўзларини йиғидан тутиб туриша олишмади. Дооод деб йиғлаб юборишди. Икки қиз жойнамоз тўшашди. Тўрт ўғил оталарини кўтаришиб жойнамоз устига қўйишди. Орадан ўн дақиқа ҳам ўтмади. Қўчқор бобо жойнамозда жон берди
Хар биримизга эъзозда кетишлик насиб этсин.
00:44
Следующая публикация
Комментарии 3