Предыдущая публикация
ПЕЛІКАНЫ Ў ВЯЗЫНІ
Ёсць у Вязыні сямейка пеліканаў.
Можа, хтосьці з грашавітых, – меркаваў я, –
І набыў тых дзіўных птушак з марнатраўя?
Бо паўсюль растуць не лецішчы – палацы,
Скрозь міністры, бізнесмены і дарадцы.
Ды не тое: тут аб’ёмная скульптура,
З вапняку, напэўна: бачна па тэкстуры.
Крылы ўзняўшы, бы лятуць над сельсаветам,
Не зважаюць на людзей зімой і летам.
Гадоў сто таму назад, калі не болей,
Яны ўжо былі акрасай наваколля.
Пан Гяцэвіч ці купіў іх, ці замовіў,
І паўсталі яны ў беленькай абнове.
Дом сядзібны вартавалі каля ганку
І віталі гожых дам бесперастанку.
Сёння дома ўжо няма – адны падмуркі,
Бо, на жаль, жывуць у краі і прыдуркі.
Пеліканаў тых заўважылі ў кустоўі,
Людзі добрыя, дай, Божа, ім здароўя.
Дзесь падладзілі, падклеілі – і сталі
Яны ў Вязыні на новым п’едэстале.
І здаецца, што экзоты-пеліканы
Беларускім хараством прычараваны,
Вераць літасці так зменлівай прыроды,
Вераць вечнай памяркоўнасці народа. 09.02.2019
Петр-Пятро Жолнерович-Жаўняровіч
Следующая публикация
Комментарии 1
Скрозь міністры, бізнесмены і дарадцы.
___________________________________________