8 წელი გავიდა მას შემდეგ,რაც ჩვენგან წახვედი ,ცოლ-შვილის სიყვარულით გაუმაძღარო,ჩემო ჯემალი.წახვედი და დაგვიტოვე ისეთი ტკივილი რომლის განკურნებაც შეუძლებელია.მოვიდა გაზაფხული და როგორ მინდა ყვავილებით დატვირთული მოვიდე შენს საფლავთან,ჩამოვჯდე ახლოს და გიამბო უშენოდ გატარებლი წლები,მაგრამ ვაი რომ უცხო ქვეყანაში მყოფს,ამის საშალებაც კი არ მაქვს..ერთს მაინც გეტყვი სადაც არუნდა ვიმყოფებოდე შენ ყოველთვის ჩემს გვერდით ხარ, შენი ნელიკოსთვის შენს გარდა სხვა მამაკაცი არ არსებულა და არც იარსებებს.. ვეფერები შენს ლამაზ,ნათელ სულს,შენი მონატრება დღითი დღე მკლავს ,, ყოველი გატარებლი წუთი,ყოველი ამოსუნთქვა და ყოველი თვალის დახუჭვა ...შენი მომღიმარი სახე მიდგა წინ....... გვენატრები უსაზღვროდ...