–
Дисең син, капланып иңемә...
...Яшьләрең тамганын күрмимен,
Яшьләрең тамганы сизелә...
Мин сине бәхетле иттемме (?) –
Гомерең: әрнүдән – әрнүгә...
Беләм, син күнегә алмыйсың,
Мин күнгән әрнүләр тәменә.
«Елама, җаным», – дип юатмыйм.
Ела син, елыйсың килгәндә.
Мәңге дә яңармас моң булып,
Бер үтәр бу мәлләр бездән дә.
Кайларга китердең, дисең син...
Кайларга китердем? Белмимен...
Елларны югалта-югалта
Мин җирдә нәрсәдер эзлимен.
Кайларга куйыйм соң мин аны,
Язмышка уралган давылны?..
Кемнәргә ташлыйм бу гомерне,
Кайларга бәрим бу җанымны?!.
Башкалар яши бит, дисең син...
Аларның юллары башкадыр...
Әрнемә, яныңда мин барда,
Минсезлек әрнүдән башланыр.
«Кайларга китердең син мине?!» –
Капланам язмышның иңенә...
...Яшьләре тамганын күрмимен,
Яшьләре тамганы сизелә...
Марат Кәбиров
#укы
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1