– Ни тип уйланың мине, Мәҡсүт шул йылдар эсендә?!

–Мин ғә-рип һиңә ни-мәгә? Ҡабул ит-итмәҫһең дә тип...
– Ә бит мин һине ошо көнгә тиклем көттөм. Һине көтөп ҡартайҙым
да. Мине иртәрәк тә ҡартайттың, Мәҡсүт. Бәйләнеш өҙөлгәндән, һуң ғына балаға йөккә уҙғанымды белдем.
– Кә-рим улымдың да ба-барлығын белдем. Мин, мин а-таймын!
– Кәримде ҡайҙан белдең?
– Мәскәүҙә, дауаханала.Улыбыҙға до-донор булдым, Мәрйәм.
– Һинме ни донор булған кеше?
– Вә-лимә килен ми-ми -не эҙләп донъя сел-тәренә белдереү яҙған. Миңә та-та-ныштарым еткерҙе .
– Рәхмәт, Кәримде ҡотҡарғаның өсөн. https://ejansura.ru/articles/hikaya/2024-11-29/m-h-bb-t-b-l-k-itk-n-ya-y-yyl-4030612