Минем мәхәббәт тарихы башкаларныкыннан әллә ни аерылмый да кебек иде.  Үлеп яраттым. Андый мәхәббәт гомердә бер генә очрый дип уйладым. Шуның кадәр бәхетле идем, башкалар турында уйламадым да Мин яратам! Бәхетле булырга хакым бар! Ә башкала...

Машинага утыруга чытырдатып күзләремне йомдым. «Артка карамаска, ничек тә артка карамаска! Кире кайтырлык булмасын!» – дип, догаларымны укып баргач, 40 минутлык юл сизелми дә үтеп китте. 

Хикәя

Зилия – минем ерак туганым. Икебез дә Казанда яшәсәк тә, күрешмибез диярлек. Шул, туганлык җепләре өзелмәсен диптер инде, елга бер мәртәбә безгә кунакка килеп китә.  Шунда бер елга җитәрлек итеп туйганчы сөйләшеп калабыз. 

Шәһәрнең күпкатлы йорты – карурман түгел. Үз фатирың булса да, монда барыбер үзең теләгәнчә яши алмыйсың.

Хикәя