Предыдущая публикация
Ота ўлими олдидан ўғлини чақириб унга
васият қилди:
- Ўғлим, агар ман ўлсам, оёғимга бир жуфт
янги пайпоқ кийгизиб кейин мани кўмгин,
дебди.
- Нега ота, нега айнан пайпоқ? деб сўрабди ўғли.
- Айтганимни қилгин, шу мани энг сўнгги
ҳоҳишим, дебди битта хатни бериб, буни
маҳалла имомига бер, дебди. Орадан бир неча
кун ўтиб ота оламдан ўтибди. Ҳамма амаллар
бажарилиб майитни кафанлаш навбати келганда йигит отаси айтган пайпоқларни
олиб келиб, тўҳтанг,
отам васият қилгандилар, шуни кийдирай,
кейин кафанланг дебди.
- Мумкин эмас, дебди маҳалла имоми. - Нега
мумкинмас, отам айтганлар, васиятларини бажара олмасам, қандай
ўғилман, қочинглар, ман кийдираман, деб
уринибди. Шунда имом отаси бериб юборган
хатни
йигитга берибди. Йигит хатни очиб ўқибди:
- Кўрдингми ўғлим, шунча молу давлат тўпладим, лекин ўзим билан ақалли битта
пайпоқни олиб кета олмаябман. Тўплаганим
ҳаммаси бу дунёда қолаябди, Бу сенга сабоқ
бўлсин, қанчалик бойлик тўплама, ақалли
битта пайпоқ олиб кета олмайсан, АЛЛОХга
ибодат қил, солиҳ амаллар қил, шуларни олиб кета оласан холос....
Следующая публикация
Нет комментариев