Предыдущая публикация
Ս.
Ազիզյան
Ափսոսալից մի խաղ էր
Ա՜խ, դու ինչու՞ կյանքս մտար
Եվ ինձանով տարվեցիր,
Վառ ժպիտով՝ ինձ մոտ եկար,
Արցունքներով՝ գնացիր։
Աղջիկ էիր՝ դեռ նորաթուխ,
Նոր կյանք մտած, դեռ ջահել,
Մեր բաժինը՝ լոկ արցունքոտ,
Ափսոսալից մի խաղ էր։
Կի՛րք որոնման ժամերի մեջ
Վայելքների բույր գտանք,
Այդ վայրկյանը հրաշք էր, բայց
Ամբողջ կյանքում կզղջանք,
Ես չիմացա, թե ի՞նչ խաղ է,
Հրապուրա՞նք է, թե՝ սեր,
Բայց հասկացա, որ քո սրտում
Ունեի մե՜ծ սիրո դեր։
Իմ ունեցած զգացումը՝
Իմ մեջ է աններելի,
Երբ կրքերի, վայելքի մեջ
Քեզ կանչեցի` Սիրելի,
Իսկ դու ՝գերված ամբողջ սրտով,
Նվիրվեցիր ինձ, ո՜վ, կույս,
Եվ չիմացար, որ առանց ինձ՝
Կբացվի քո գլխին լույս։
Կներե՛ս ինձ, քեզ մատուցած՝
Սիրո տեսիլքի համար,
Քնքուշ սերդ շահարկելու
Եվ վայելքի բույրն անմար,
Կներե՛ս ինձ, ո՜վ, դո՛ւ, սուրբ կույս,
Սուրբ հոգուդ միշտ ես խոնորհ,
Այն՝ լո՛կ վայելքի գիշեր էր,
Որը չուներ այլ հնար։
10.09.20
Следующая публикация
Нет комментариев