У XIX стагоддзі ў Расійскай імперыі сярод забяспечанага жаночага насельніцтва быў распаўсюджаны алкагольны напой «шыпоўка». Іншымі словамі, гэта газіраваная, як шампанскае, наліўка 🥂 Аўтары кулінарных кніг таго часу адзначаюць наступнае: для таго, каб ягады «шыпелі», неабходна выконваць дзве ўмовы: ягады павінны быць свежымі, а гарэлка абавязкова французская або «старая добрая». Апошнюю як раз і выпускалі Ракаўшчыкі.
🦞 Увогуле, Паўночна-Заходні край Расіі выдзяляўся на фоне іншых губерняў якасцю свайго спірту і гарэлкі. Ракаўшчыкі рабілі стаўку на вышэйшую якасць свайго алкаголю, выбраўшы прататыпам таварнага клейма жыхара чыстых і халодных вод — рачнога рака.
У другой палавіне XIX стагоддзя перад вінакурнямі востра ўзнікла пытанне пра якасць спірту, г.зн. ачышчэнне сырца ад шкодных прымешак. Гэтая праблема вырашылася з'яўленнем апарата Савалля — перагонны апарат, які дазваляў дасягнуць вышэйшай ступені дасканаласці ў мастацтве дыстыляцыі. Упершыню ён быў прадстаўлены на парыжскай сусветнай выстаўке ў 1867 годзе 🗼
Пасля паспяховых эксплуатацый на вінакурнях Еўропы, апараты Савалля ў 80-х гадах XIX стагоддзя пачалі масава ўсталёўваць ў Расіі. Менавіта такі з'явіўся і на заводзе братоў Ракаўшчыкоў у Мінску.
🥇 У 1905 годзе прадукцыя прадпрыемства атрымлівае залатую медаль на сусветнай выстаўке ў Парыжы, у 1906 годзе становіцца пераможцам выстаўкі пастаўшчыкоў Імператарскага двара ў Растове, у 1911 годзе атрымлівае Гран-пры міжнароднай выстаўкі ў Рыме.
🏭 У 1910 годзе пасля рэканструкцыі завод становіцца самым мадэрнізаваным прадпрыемствам Мінска, на якім ёсць дынама-машына, 75-сільны лакамабіль, 25-сільны газагенератар. Па вартасці вытворчых фондаў завод быў лідарам у Мінску. У 1913 годзе штат работнікаў перавышае 150 чалавек.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 8