ყველაზე მცხუნვარე მზის ქვეშ,ყველაზე სურნელოვან ქარში,ყველაზე ნათელი მთვარის შუქზე,სადაც მიწა ბრძოლის ისტორიას ჩურჩულებსსიამაყისგან გულწასულივაგდივარ და ხელმეორედქართველად დაბადება მწყურია !!!
სიჩუმე…და მხოლოდ შრიალი ფოთლების,წამის წინ სიტყვები: “მიყვარხარ ძალიან”ახლა კი სხეულის შიგნიდან გრძნობებიცრემლებად ჟონავენ დაბურულ თვალიდან.სიჩუმე…ნერვებმა გახეთქეს აორტა,კბილებმა საკოცნი ტუჩები შეჭამეს,ლოდინი პასუხის უეცრად გაორდა,ან “მეც” და ან კიდევ “ბოდიში მე წავალ”სიჩუმე…და მხოლოდ შხაპუნი წვეთების,წამის წინ სიტყვები: “გთხოვ, მინდა წავიდე”ახლა ვერც საკუთარ სხეულში ვეტევიდა, ალბათ, სამყაროც ვერასდროს დამიტევს.
სიზმრებში გხედავ ჩემს გვერდით დგახარ ტანზე გაცვია შენ თეთრი კაბა თავზე გახურავს ლამაზი ფატა ალბათ თეთრია მაგ კაბის მსგავსად მე შუბლზე გკოცნი ჩემთვის ვჩურჩულებ მე შენ მიყვარხარ მე შენ მიყვარხარ სშენ კი ცრემლი გდის თრთვილივით თეთრი მკერდზე მეცემა და გულს მინამავს ამდროს თვალს ვახელ ჩემს გვერდით არხარ ნეტავ სადახარ ნეტავ ვინახარ ასე გრძელდება ყოველი ღამე სიძმრებში გხედავ ჩემსგვერდით დგახარ ტანზე გაცვია შენ თეთრი კაბა თავზე გახურავს ლამაზი ფატა
მოდი ჩემთან ძვირფასო მინდა გულში ჩაგიკრა მინდა ჩემი სიტყვებით სიყვარული აგიხსნა იცი როგორ მჩირდები იცი როგორ მიყვარხარ როგორც თევზს წყალი უნდა მეც ასევე მჭირდები მე უშენოდ ვერგავძლებ ალბათ დავიღუპები მხოლოდ ერთი მითხარი რომ შენც ასე გიყვარვარ მაშინ ჩაგიკრავ გულში აღარასდროს გაგიშვებ და მეც ერთს დაგპირდები რომ მუდამ მეყვარები არასდროს მიგატოვებ სულ შენს გვერდით ვიქნები
რატომ მიყვარხარ დღემდე ვფიქრობ და ვერ გავიგე, რა ვნახე შენში ისეთი რაც ჯერ არ მინახავს, ვერ დაგიშალე, მინდოდა და ვერ გაგერიდე და სიამაყეს უძლურების გრძნობა მილახავს.
ვერ მაშინებდა ცხელი ტყვია და ცივი რკინა, ხახა-დაღებულ სიკვდილს ბევრჯერ პირშიც ვაფურთხე და უცებ,შენმა სიყვარულმა მე შემაშინა, შენი დაკარგვის ალბათობა მკლავს და მაწუხებს.
ის აღარა ხარ, რაც იყავ და უკვირთ ზოგ-ზოგებს, შენ შეიცვალე, ჰოდა გულო ნება იბოძე, ეს სიყვარული სიკვდილამდე გამოიზოგე და არ გაფლანგო, რადგან შემცვლელს სხვას ვეღარ მოგცემ.
რატომ მიყვარხარ დღემდე ვფიქრობ და ვერ გავიგე, რა ვნახე შენში ისეთი რაც ჯერ არ მინახავს, ვერ დაგიშალე, მინდოდა და ვერ გაგერიდე და სიამაყეს უძლურების გრძნობა მილახავს.
ვერ მაშინებდა ცხელი ტყვია და ცივი რკინა, ხახა-დაღებულ სიკვდილს ბევრჯერ პირშიც ვაფურთხე და უცებ,შენმა სიყვარულმა მე შემაშინა, შენი დაკარგვის ალბათობა მკლავს და მაწუხებს.
ის აღარა ხარ, რაც იყავ და უკვირთ ზოგ-ზოგებს, შენ შეიცვალე, ჰოდა გულო ნება იბოძე, ეს სიყვარული სიკვდილამდე გამოიზოგე და არ გაფლანგო, რადგან შემცვლელს სხვას ვეღარ მოგცემ.
მე ის მიყვარდა სანამ ვნახავდი, დიახ მიყვარდა ჯერ უნახავი მიყვარდა ისე როგორც ნახატი მხატვრისგან ჯერაც დაუხატავი, მე ის მიყვარდა უფლის ნებართვით ვით სახარება ანუ განგება, მე ის მიყვარდა დაბადებამდე, სიკვდილის მერეც ის მეყვარება
მინდა შენი სიცოცხლე მერქვას შენი უზადო ფიქრი ვიყო... მინდა შენი ოცნება მერქვას, შენი სითბო და sigije ვიყო. იცი?მიყვარხარ მინდოდა მეთქვა მაგრამ დრო უფრო ძლიერი იყო... ვერ გავქცევივარ წერას და გეტყვი, ჩემზე მწყურვალი დრო უფრო იყო. დრომ მოიტანა,რაც ახლა ხდება გინდა მიყვარდე...თან სხვისი იყო, აი ეს არის მწარე სიმართლე... თორემ მეც მინდა შენი,რომ ვიყო. იცი?მაგიჟებს ეს ჩემი რწმენა გულში დაგმალო???ფიქრი სხვას ითხოვს, ისე დამღალა ოცნების დევნამ ალბათ აჯობებს,რომ სხვისი იყო... დრომ მოიტანა ეს გულის ფეთქვა დროვე წაიღებს,,,იყოს... <s
...Ещё
მინდა შენი სიცოცხლე მერქვას შენი უზადო ფიქრი ვიყო... მინდა შენი ოცნება მერქვას, შენი სითბო და sigije ვიყო. იცი?მიყვარხარ მინდოდა მეთქვა მაგრამ დრო უფრო ძლიერი იყო... ვერ გავქცევივარ წერას და გეტყვი, ჩემზე მწყურვალი დრო უფრო იყო. დრომ მოიტანა,რაც ახლა ხდება გინდა მიყვარდე...თან სხვისი იყო, აი ეს არის მწარე სიმართლე... თორემ მეც მინდა შენი,რომ ვიყო. იცი?მაგიჟებს ეს ჩემი რწმენა გულში დაგმალო???ფიქრი სხვას ითხოვს, ისე დამღალა ოცნების დევნამ ალბათ აჯობებს,რომ სხვისი იყო... დრომ მოიტანა ეს გულის ფეთქვა დროვე წაიღებს,,,იყოს... ჩემსავე გულში დავიმარხები ისე , რომ ვერაფერს იგრძნობ
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი, ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს. ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე, სევდა როდემდე არ დამასვენებს? დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ, თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები, მოგონებებში ჩავიძირე და საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები. შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ, აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას, მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე, ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება. მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი, მართლაც რამდენი ხანი გავიდა... გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს, მე შეგუება ბედთან არ მინდა! მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი, არც დამცინავი კედლის
...Ещё
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი, ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს. ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე, სევდა როდემდე არ დამასვენებს? დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ, თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები, მოგონებებში ჩავიძირე და საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები. შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ, აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას, მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე, ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება. მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი, მართლაც რამდენი ხანი გავიდა... გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს, მე შეგუება ბედთან არ მინდა! მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი, არც დამცინავი კედლის საათი; "ფეხს აუჩქარეთ, წარმოდგენამდე დარჩა სულ რაღაც ერთი საათი!" ფიქრს მოვიშორებ, მაინც თან დამსდევს შენი ხატება _ ძილშიაც მოვა; წახვედი შენ და ღამის სიზმრები, მოგონებები დამრჩა სახსოვრად. შენზე ვერავინ ვერ იტყვის აუგს, სანამდე სითბოს გრძნობენ ხელები და შენ იცოცხლებ მანამდე, სანამ იარსებებენ ჩემი ლექსები
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი, ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს. ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე, სევდა როდემდე არ დამასვენებს? დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ, თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები, მოგონებებში ჩავიძირე და საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები. შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ, აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას, მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე, ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება. მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი, მართლაც რამდენი ხანი გავიდა... გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს, მე შეგუება ბედთან არ მინდა! მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი, არც დამცინავი კედლის
...Ещё
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი, ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს. ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე, სევდა როდემდე არ დამასვენებს? დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ, თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები, მოგონებებში ჩავიძირე და საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები. შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ, აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას, მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე, ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება. მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი, მართლაც რამდენი ხანი გავიდა... გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს, მე შეგუება ბედთან არ მინდა! მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი, არც დამცინავი კედლის საათი; "ფეხს აუჩქარეთ, წარმოდგენამდე დარჩა სულ რაღაც ერთი საათი!" ფიქრს მოვიშორებ, მაინც თან დამსდევს შენი ხატება _ ძილშიაც მოვა; წახვედი შენ და ღამის სიზმრები, მოგონებები დამრჩა სახსოვრად. შენზე ვერავინ ვერ იტყვის აუგს, სანამდე სითბოს გრძნობენ ხელები და შენ იცოცხლებ მანამდე, სანამ იარსებებენ ჩემი ლექსები
სოფელში მინდა წავიდე და კაკლის აკვნები გამოვთალო, მინდორი მინდა მოვთიბო და ბალახი გულზე დავიყარო. სუ ერთიანად გაოფლილმა პირზე შევისხა წყაროს წყალი, საყდარს მივადგე, იქ მოვიდეს ოქროსთმიანი ჩემი ქალი. ლოცვა ლექსივით წაიკითხოს, ფრთხილად დაუყვეს ღრეს და ბექობს, სახლის ჭიშკართან დიდი ძაღლი კუდის ქიცინით მომეგებოს. ზამთარში თოვლი მოვიდეს და ბუხარში ცეცხლი ბრიალებდეს, დღე - მარნის კარი, ღამ-ღამობით ჩვენი საწოლი ჭრიალებდეს, ცხრა თვეში ვაჟი მეყოლოს და... კიდევ გავიდეს ათიოდე... მე აშო ჩელას ვმღეროდე და გაღიმებული დავდიოდე... სოფელში მინდა წავიდე და კაკლის აკვნები გამოვთალო, სიმინდი მინდა მოვტეხო და ცვარ-ნამი გულზე დავიყარო...
გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ, ქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი, შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ, მერე წავალ და არაფერს გეტყვი. გაივლის დრო და მოვა ზამთარი, დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას, რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი, ჩემს გასათბობად არავინ მოვა... ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება "ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი", შენი თვალები გამახსენდება და ისევ ისე დაბერავს ქარი. ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში, ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე, ჩავიძირები ისევ ფიქრებში და გულში ისევ ჩუმად გინატრებ. გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ, ჯერ კიდევ მახსოვს ის
...Ещё
გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ, ქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი, შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ, მერე წავალ და არაფერს გეტყვი. გაივლის დრო და მოვა ზამთარი, დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას, რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი, ჩემს გასათბობად არავინ მოვა... ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება "ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი", შენი თვალები გამახსენდება და ისევ ისე დაბერავს ქარი. ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში, ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე, ჩავიძირები ისევ ფიქრებში და გულში ისევ ჩუმად გინატრებ. გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ, ჯერ კიდევ მახსოვს ის გრძნობა ძველი, რომ ვერ გიყურებ, დარდით აღარ ვარ, შენ კი წახვალ და არაფერს მეტყვი.
შარზე ვარ,ცხოვრებას ვაკვდები ნერვებით....უაზრო ლოდინში თანდათან ვბერდები....არ მინდა სიცოცხლე,შავ-თრთრი ფერებით...ცა მინდა ცის ფერი და თეთრი დღეები...არ ვიცი წახვალ თუ გზის ბოლოს დამიცდიშარზე ვარ რა მინდა მე თავად არ ვიცი...ყოველ წამს,ყოველ წუთს ვფიქრობ და განვიცდი...მე დარდმა მომტეხა ცხოვრების ლავიწი...არ ვიც ვინა ვარ და არ ვიცი რა მინდა......და ახლაც უგონოდ უაზროდ მთვრალი ვარ......ცხოვრებას დავიწყებ შევპირდი ხვალიდან.......არ ვიცი სადადე ამიმღვრევს გონებას....რამდენი ვეცადე და გული ვიხეთქე..... რად მიდა სიცოცხლე,რად მინდა ქონება.....თუ გული ისევ უსჰენოდ იფეთქებს.....საომრად ოცნებებს სიყვარულს ავისხავ.....არ მინდა შევჩერდე უშენოდ ვამბობდე....შარზე ვარ საშველად საწამლავს დავისხავ.და შენი დავრჩები ცხოვრების ბოლომდე.
სულაც არ მინდოდა მაინც გამახსენა... წვიმა არ მინდოდა ზეცამ დამასველა... ნიავი მინდოდა და ქარი დაქროდა ... ყიდვა მინდოდა და ჯიბეში რა მქონდა... სითბო მინდოდა და ზამთარი მათოვდა... როდესაც მციოდა არავინ მათბობდა... ღამე მინდოდა და უცებ თენდებოდა... წუთი მინდოდა და წამი გრძელდებოდა... მეტირებოდა და ცრემლი გამქრალიყო... ფხიზელს ვეძებდი და ყველა დამთვრალიყო... კეთილს ვეძებდი და ვპოულობდი ბოროტს...წინ მივდიოდი და სულ მტოვებდნენ ბოლოს... ჩუმად ვიყავი და ჩუმად ხმადაბლაო.... დავიღლებოდი და ჩქარა რა დაღლაო... ყიდვა მინდოდა და ვკეტავ დაბინდდაო... ჩემს სახლს ვაღებდი და შენ აქ რა გინდაო...?! არ ვჩხუბობდი და ჩხუბის ბუნტიაო... არ მომიპარავს და ეგეც ქურდიაო...რიგში ვიდექი და ეს აქ დაიცდისო?!.. მართალს ვამბობდი და ამან რა იცისო... სიცოცხლე მინდოდა და სიკვდილი მეტრფოდა... თბილ სიტყვას ველოდი და არავინ მეტყოდა... მათხოვარს ვხვდებოდი და ფული მეც არ მქონდა... გვერდს რომ აუვლიდი ძუნწოს მეძახდა... ჯერ ყვავილს დავკრეფდი სადმე თუ გხვდებოდი... რაში მჭირდებაო რატო წუხდებოდი?!....Ещёსულაც არ მინდოდა მაინც გამახსენა... წვიმა არ მინდოდა ზეცამ დამასველა... ნიავი მინდოდა და ქარი დაქროდა ... ყიდვა მინდოდა და ჯიბეში რა მქონდა... სითბო მინდოდა და ზამთარი მათოვდა... როდესაც მციოდა არავინ მათბობდა... ღამე მინდოდა და უცებ თენდებოდა... წუთი მინდოდა და წამი გრძელდებოდა... მეტირებოდა და ცრემლი გამქრალიყო... ფხიზელს ვეძებდი და ყველა დამთვრალიყო... კეთილს ვეძებდი და ვპოულობდი ბოროტს...წინ მივდიოდი და სულ მტოვებდნენ ბოლოს... ჩუმად ვიყავი და ჩუმად ხმადაბლაო.... დავიღლებოდი და ჩქარა რა დაღლაო... ყიდვა მინდოდა და ვკეტავ დაბინდდაო... ჩემს სახლს ვაღებდი და შენ აქ რა გინდაო...?! არ ვჩხუბობდი და ჩხუბის ბუნტიაო... არ მომიპარავს და ეგეც ქურდიაო...რიგში ვიდექი და ეს აქ დაიცდისო?!.. მართალს ვამბობდი და ამან რა იცისო... სიცოცხლე მინდოდა და სიკვდილი მეტრფოდა... თბილ სიტყვას ველოდი და არავინ მეტყოდა... მათხოვარს ვხვდებოდი და ფული მეც არ მქონდა... გვერდს რომ აუვლიდი ძუნწოს მეძახდა... ჯერ ყვავილს დავკრეფდი სადმე თუ გხვდებოდი... რაში მჭირდებაო რატო წუხდებოდი?!.. ლექსებს გიწერდი და მგონი ვერარიო... გამომივიდაო ესეც მწერალიო... შველა მინდოდა და არავინ მშველოდა... მეტირებოდა და სულ ყველა მღეროდა... შორს მივდიოდი და ნეტავ სად ივლისო... გული მტკიოდა და ალბათ გაგივლისო ... რატომ დადიხარ დღისით ან ღამეო.. სიტყვა არ მითქვამს და უკვე დამღალეო... ამიტომ ვამბობდი და ამიტომ მიკვირსთქო... რომ ვსუნთქავ წუხდებით??? მაინცცც რომ ვიკითხო????....:x
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 20
ყველაზე მცხუნვარე მზის ქვეშ,ყველაზე სურნელოვან ქარში,ყველაზე ნათელი მთვარის შუქზე,სადაც მიწა ბრძოლის ისტორიას ჩურჩულებსსიამაყისგან გულწასულივაგდივარ და ხელმეორედქართველად დაბადება მწყურია !!!
სიჩუმე…და მხოლოდ შრიალი ფოთლების,წამის წინ სიტყვები: “მიყვარხარ ძალიან”ახლა კი სხეულის შიგნიდან გრძნობებიცრემლებად ჟონავენ დაბურულ თვალიდან.სიჩუმე…ნერვებმა გახეთქეს აორტა,კბილებმა საკოცნი ტუჩები შეჭამეს,ლოდინი პასუხის უეცრად გაორდა,ან “მეც” და ან კიდევ “ბოდიში მე წავალ”სიჩუმე…და მხოლოდ შხაპუნი წვეთების,წამის წინ სიტყვები: “გთხოვ, მინდა წავიდე”ახლა ვერც საკუთარ სხეულში ვეტევიდა, ალბათ, სამყაროც ვერასდროს დამიტევს.
სიზმრებში გხედავ ჩემს გვერდით დგახარ
ტანზე გაცვია შენ თეთრი კაბა
თავზე გახურავს ლამაზი ფატა
ალბათ თეთრია მაგ კაბის მსგავსად
მე შუბლზე გკოცნი ჩემთვის ვჩურჩულებ
მე შენ მიყვარხარ
მე შენ მიყვარხარ
სშენ კი ცრემლი გდის
თრთვილივით თეთრი
მკერდზე მეცემა და გულს მინამავს
ამდროს თვალს ვახელ ჩემს გვერდით არხარ
ნეტავ სადახარ ნეტავ ვინახარ
ასე გრძელდება ყოველი ღამე
სიძმრებში გხედავ ჩემსგვერდით დგახარ
ტანზე გაცვია შენ თეთრი კაბა თავზე გახურავს ლამაზი ფატა
მოდი ჩემთან ძვირფასო
მინდა გულში ჩაგიკრა
მინდა ჩემი სიტყვებით
სიყვარული აგიხსნა
იცი როგორ მჩირდები
იცი როგორ მიყვარხარ
როგორც თევზს წყალი უნდა
მეც ასევე მჭირდები
მე უშენოდ ვერგავძლებ
ალბათ დავიღუპები
მხოლოდ ერთი მითხარი
რომ შენც ასე გიყვარვარ
მაშინ ჩაგიკრავ გულში
აღარასდროს გაგიშვებ
და მეც ერთს დაგპირდები
რომ მუდამ მეყვარები
არასდროს მიგატოვებ
სულ შენს გვერდით ვიქნები
რატომ მიყვარხარ
დღემდე ვფიქრობ და ვერ გავიგე,
რა ვნახე შენში
ისეთი რაც ჯერ არ მინახავს,
ვერ დაგიშალე,
მინდოდა და ვერ გაგერიდე
და სიამაყეს
უძლურების გრძნობა მილახავს.
ვერ მაშინებდა
ცხელი ტყვია და ცივი რკინა,
ხახა-დაღებულ
სიკვდილს ბევრჯერ პირშიც ვაფურთხე
და უცებ,შენმა
სიყვარულმა მე შემაშინა,
შენი დაკარგვის
ალბათობა მკლავს და მაწუხებს.
ის აღარა ხარ,
რაც იყავ და უკვირთ ზოგ-ზოგებს,
შენ შეიცვალე,
ჰოდა გულო ნება იბოძე,
ეს სიყვარული
სიკვდილამდე გამოიზოგე
და არ გაფლანგო,
რადგან შემცვლელს სხვას ვეღარ მოგცემ.
რატომ მიყვარხარ
დღემდე ვფიქრობ და ვერ გავიგე,
რა ვნახე შენში
ისეთი რაც ჯერ არ მინახავს,
ვერ დაგიშალე,
მინდოდა და ვერ გაგერიდე
და სიამაყეს
უძლურების გრძნობა მილახავს.
ვერ მაშინებდა
ცხელი ტყვია და ცივი რკინა,
ხახა-დაღებულ
სიკვდილს ბევრჯერ პირშიც ვაფურთხე
და უცებ,შენმა
სიყვარულმა მე შემაშინა,
შენი დაკარგვის
ალბათობა მკლავს და მაწუხებს.
ის აღარა ხარ,
რაც იყავ და უკვირთ ზოგ-ზოგებს,
შენ შეიცვალე,
ჰოდა გულო ნება იბოძე,
ეს სიყვარული
სიკვდილამდე გამოიზოგე
და არ გაფლანგო,
რადგან შემცვლელს სხვას ვეღარ მოგცემ.
მე ის მიყვარდა სანამ ვნახავდი,
დიახ მიყვარდა ჯერ უნახავი
მიყვარდა ისე როგორც ნახატი
მხატვრისგან ჯერაც დაუხატავი,
მე ის მიყვარდა უფლის ნებართვით
ვით სახარება ანუ განგება,
მე ის მიყვარდა დაბადებამდე,
სიკვდილის მერეც ის მეყვარება
როგორ მიყვარხარ, როგორ გენდობი,
ვერ გამოვხატავ ვერც ერთ ენაზე,
ჩემთვის სიცოცხლე რა იქნებოდა შენ რომ არ მყავდე
ამ ქვეყანაზე...
მინდა შენი სიცოცხლე მერქვას
...Ещёშენი უზადო ფიქრი ვიყო...
მინდა შენი ოცნება მერქვას,
შენი სითბო და sigije ვიყო.
იცი?მიყვარხარ მინდოდა მეთქვა
მაგრამ დრო უფრო ძლიერი იყო...
ვერ გავქცევივარ წერას და გეტყვი,
ჩემზე მწყურვალი დრო უფრო იყო.
დრომ მოიტანა,რაც ახლა ხდება
გინდა მიყვარდე...თან სხვისი იყო,
აი ეს არის მწარე სიმართლე...
თორემ მეც მინდა შენი,რომ ვიყო.
იცი?მაგიჟებს ეს ჩემი რწმენა
გულში დაგმალო???ფიქრი სხვას ითხოვს,
ისე დამღალა ოცნების დევნამ
ალბათ აჯობებს,რომ სხვისი იყო...
დრომ მოიტანა ეს გულის ფეთქვა
დროვე წაიღებს,,,იყოს...
<s
მინდა შენი სიცოცხლე მერქვას
შენი უზადო ფიქრი ვიყო...
მინდა შენი ოცნება მერქვას,
შენი სითბო და sigije ვიყო.
იცი?მიყვარხარ მინდოდა მეთქვა
მაგრამ დრო უფრო ძლიერი იყო...
ვერ გავქცევივარ წერას და გეტყვი,
ჩემზე მწყურვალი დრო უფრო იყო.
დრომ მოიტანა,რაც ახლა ხდება
გინდა მიყვარდე...თან სხვისი იყო,
აი ეს არის მწარე სიმართლე...
თორემ მეც მინდა შენი,რომ ვიყო.
იცი?მაგიჟებს ეს ჩემი რწმენა
გულში დაგმალო???ფიქრი სხვას ითხოვს,
ისე დამღალა ოცნების დევნამ
ალბათ აჯობებს,რომ სხვისი იყო...
დრომ მოიტანა ეს გულის ფეთქვა
დროვე წაიღებს,,,იყოს...
ჩემსავე გულში დავიმარხები
ისე , რომ ვერაფერს იგრძნობ
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი,
...Ещёცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს.
ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე,
სევდა როდემდე არ დამასვენებს?
დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ,
თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები,
მოგონებებში ჩავიძირე და
საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები.
შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ,
აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას,
მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე,
ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება.
მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი,
მართლაც რამდენი ხანი გავიდა...
გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს,
მე შეგუება ბედთან არ მინდა!
მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი,
არც დამცინავი კედლის
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი,
ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს.
ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე,
სევდა როდემდე არ დამასვენებს?
დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ,
თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები,
მოგონებებში ჩავიძირე და
საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები.
შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ,
აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას,
მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე,
ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება.
მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი,
მართლაც რამდენი ხანი გავიდა...
გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს,
მე შეგუება ბედთან არ მინდა!
მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი,
არც დამცინავი კედლის საათი;
"ფეხს აუჩქარეთ, წარმოდგენამდე
დარჩა სულ რაღაც ერთი საათი!"
ფიქრს მოვიშორებ, მაინც თან დამსდევს
შენი ხატება _ ძილშიაც მოვა;
წახვედი შენ და ღამის სიზმრები,
მოგონებები დამრჩა სახსოვრად.
შენზე ვერავინ ვერ იტყვის აუგს,
სანამდე სითბოს გრძნობენ ხელები
და შენ იცოცხლებ მანამდე, სანამ
იარსებებენ ჩემი ლექსები
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი,
...Ещёცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს.
ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე,
სევდა როდემდე არ დამასვენებს?
დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ,
თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები,
მოგონებებში ჩავიძირე და
საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები.
შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ,
აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას,
მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე,
ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება.
მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი,
მართლაც რამდენი ხანი გავიდა...
გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს,
მე შეგუება ბედთან არ მინდა!
მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი,
არც დამცინავი კედლის
ვწევარ, გიხსენებ და მომდის ცრემლი,
ცრემლი ამ თვალებს ისევ ასველებს.
ვწევარ და ვფიქრობ; კიდევ როდემდე,
სევდა როდემდე არ დამასვენებს?
დავხუჭავ თვალებს და მაინც გხედავ,
თვალებს გავახელ და შენ დამხვდები,
მოგონებებში ჩავიძირე და
საკუთარ აზრებს არ ვეთანხმები.
შენ ისე ცივი, ისე შორი ხარ,
აზრი არა აქვს შენზე ოცნებას,
მე რომ მოვუყვე შენს მუქ თვალებზე,
ალბათ ცხრათვალა მზეც გაოცდება.
მოვითვლი დღეებს, უკვე რამდენი,
მართლაც რამდენი ხანი გავიდა...
გაუწყრეს ღმერთი დროს და საათებს,
მე შეგუება ბედთან არ მინდა!
მაინც არ იცდის დრო დაწყევლილი,
არც დამცინავი კედლის საათი;
"ფეხს აუჩქარეთ, წარმოდგენამდე
დარჩა სულ რაღაც ერთი საათი!"
ფიქრს მოვიშორებ, მაინც თან დამსდევს
შენი ხატება _ ძილშიაც მოვა;
წახვედი შენ და ღამის სიზმრები,
მოგონებები დამრჩა სახსოვრად.
შენზე ვერავინ ვერ იტყვის აუგს,
სანამდე სითბოს გრძნობენ ხელები
და შენ იცოცხლებ მანამდე, სანამ
იარსებებენ ჩემი ლექსები
რატომ არ მოდიოდი,
სხვასთან რატომ გაჩერდი?!
გული როგორ მტკიოდა!---
მარტო შენ მომარჩენდი.
ისევ ისე მომინდი,
ვუსმენ მტირალ კლავიშებს,
ერთხელ რომ გიპოვიდე,
მერე აღარ გაგიშვებ.
ცის ატლასებს გაგიშლი,
დაგსვამ ღრუბლის ბალიშზე.
სულსაც აღარ დაგიშლი,
სულაც არსად გაგიშვებ.
რატომ არ მოდიოდი,
სხვასთან რატომ გაჩერდი?!
გული როგორ მტკიოდა!---
მარტო შენ მომარჩენდი.
მინდა შეგიმკო თმები გვირილით,
მაგრამ შორსა ხარ ჩემგან ძალიან:
ჩემი სიცილი, ჩემი ტირილი ---
იცოდეს ყველამ --- შენი ბრალია.
ცხოვრება მიჰქრის ნაიღვარივით
და ჩემთვის თითქოს არა სცალია...
მქვია მდიდარი? მქვია ღარიბი?
მიზეზი შენ ხარ, შენი ბრალია.
ზოგჯერ ხელიდან ისე მეცლები,
მინდა შეგიკრა ოქროს გალია!
მე თუ ვმაღლდები, მე თუ ვეცემი,
განა არა გრძნობ, შენი ბრალია.
გადაუარეს ბაღებს ქარებმა,
და ჩემს წინ ისევ ქარიშხალია...
ჩემი სიმშვიდეც და მღელვარებაც
მხოლოდ და მხოლოდ შენი ბრალია!
სოფელში მინდა წავიდე და კაკლის აკვნები გამოვთალო,
მინდორი მინდა მოვთიბო და ბალახი გულზე დავიყარო.
სუ ერთიანად გაოფლილმა პირზე შევისხა წყაროს წყალი,
საყდარს მივადგე, იქ მოვიდეს ოქროსთმიანი ჩემი ქალი.
ლოცვა ლექსივით წაიკითხოს, ფრთხილად დაუყვეს ღრეს და ბექობს,
სახლის ჭიშკართან დიდი ძაღლი კუდის ქიცინით მომეგებოს.
ზამთარში თოვლი მოვიდეს და ბუხარში ცეცხლი ბრიალებდეს,
დღე - მარნის კარი, ღამ-ღამობით ჩვენი საწოლი ჭრიალებდეს,
ცხრა თვეში ვაჟი მეყოლოს და... კიდევ გავიდეს ათიოდე...
მე აშო ჩელას ვმღეროდე და გაღიმებული დავდიოდე...
სოფელში მინდა წავიდე და კაკლის აკვნები გამოვთალო,
სიმინდი მინდა მოვტეხო და ცვარ-ნამი გულზე დავიყარო...
გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ,
...Ещёქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი,
შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ,
მერე წავალ და არაფერს გეტყვი.
გაივლის დრო და მოვა ზამთარი,
დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას,
რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი,
ჩემს გასათბობად არავინ მოვა...
ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება
"ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი",
შენი თვალები გამახსენდება
და ისევ ისე დაბერავს ქარი.
ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში,
ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე,
ჩავიძირები ისევ ფიქრებში
და გულში ისევ ჩუმად გინატრებ.
გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ,
ჯერ კიდევ მახსოვს ის
გეტყვი, დამთავრდა, აღარ მიყვარხარ,
ქარმა წაიღო ის გრძნობა ძველი,
შენ რომ გიყურებ, ფიქრით სხვაგან ვარ,
მერე წავალ და არაფერს გეტყვი.
გაივლის დრო და მოვა ზამთარი,
დარდი ფიფქებად დაიწყებს თოვას,
რომ შემცივდება, დაბერავს ქარი,
ჩემს გასათბობად არავინ მოვა...
ხმადაბლა ისევ რომ ამღერდება
"ვერხვის ფოთოლთა თეთრი ლაშქარი",
შენი თვალები გამახსენდება
და ისევ ისე დაბერავს ქარი.
ისევ გაჩნდები ღამის სიზმრებში,
ძველ სურათებსაც ვიპოვი სადმე,
ჩავიძირები ისევ ფიქრებში
და გულში ისევ ჩუმად გინატრებ.
გეტყვი, დაბრუნდი, მე შენ მიყვარხარ,
ჯერ კიდევ მახსოვს ის გრძნობა ძველი,
რომ ვერ გიყურებ, დარდით აღარ ვარ,
შენ კი წახვალ და არაფერს მეტყვი.
1 . სუნი და ფერი დაკარგეს ვარდებმა.
მე კი დღეს დავკარგე აზრი-სიყვარული.
მართლაც ყველაფერი ალბათ დროს ბარდება
მარტო მომიწევს ახლა სიარული.
2. მაგრამ, ვარდი ხომ მაინც ვარდია.
მკვდარი, მოჭრილი ვიღაცის ხელით.
ჩვენი გრძნობა კი, მჯერა მზარდია.
ძლიერ მიყვარხართ, გკოცნით და გელით.
3. ქრისტე გაჰყიდეს ოცდაათ ვერცხლად
ჩემში მოგცემდნენ შენ ბევრად ნაკლებს.
ვინ იფიქრებდა-აღარ ვართ ერთად.
მადლობა ვუთხრათ გამოცდილ მაკლერს.
4. რად ააფარე სიყვარულს ჩადრი?
მე მეცინება-სხვას როგორ მადრი.
სინდის-ნამუსი,ზრდილობა,ყადრი
- მორჩა. გათავდა აქ გაწყდა კადრი
ნიკო გომელაური..
შარზე ვარ,ცხოვრებას ვაკვდები ნერვებით....უაზრო ლოდინში თანდათან ვბერდები....არ მინდა სიცოცხლე,შავ-თრთრი ფერებით...ცა მინდა ცის ფერი და თეთრი დღეები...არ ვიცი წახვალ თუ გზის ბოლოს დამიცდიშარზე ვარ რა მინდა მე თავად არ ვიცი...ყოველ წამს,ყოველ წუთს ვფიქრობ და განვიცდი...მე დარდმა მომტეხა ცხოვრების ლავიწი...არ ვიც ვინა ვარ და არ ვიცი რა მინდა......და ახლაც უგონოდ უაზროდ მთვრალი ვარ......ცხოვრებას დავიწყებ შევპირდი ხვალიდან.......არ ვიცი სადადე ამიმღვრევს გონებას....რამდენი ვეცადე და გული ვიხეთქე..... რად მიდა სიცოცხლე,რად მინდა ქონება.....თუ გული ისევ უსჰენოდ იფეთქებს.....საომრად ოცნებებს სიყვარულს ავისხავ.....არ მინდა შევჩერდე უშენოდ ვამბობდე....შარზე ვარ საშველად საწამლავს დავისხავ.და შენი დავრჩები ცხოვრების ბოლომდე.
ჩემში ხარ!
- მე ჩემები! - ოცნება ყველას აქვს... ჰო და:
ოცნებებში ხარ!
- მესამყაროები! - ოცნებებში სულ შენ გხედავ... ჰო და:
ჩემი სიცოცხლე ხარ !
- მესიცოცხლები! - გულში ჩასახლდი და მას აძგერებ... ჰო და:
გულში სისხლზე მეტი ხარ !
- გამისისხლხორცდი! - მეგატონა, პატარა ტკივილებს გულშ ვაგძავნი... მერე სულში... ჰო და;
გულში ხარ ! სულში ხარ !
- მეამაყები! - ვამბობ განსაკუთრებული გული გაქვსთქო... ჰო და:
ერთადერთი ხარ !
- მებედნიერები! - ბედნიერება ტკივილშია... ჰო და:
ჩემი ტკივილი ხარ !
- მეტკივილები! - იმედისფრად... ჰო და:
ჩემი იმედი ხარ !
-მენატრები! - წუთში 60 წამი, მე 61 ჯერ მენატრები... ჰო და:
წუთში წამზე მეტი ხარ !
გოგონა ნახატი ყალმისანი,
მისი ღიმილი და დალალები
სამშაბათს გამიხდა საფიცარი.
ოთხშაბათს წერილი გავუგზავნე
და თავს მოსაკლავად ვიმეტებდი,
ჩემი გასაჭირი ავუხსენი,
ჩემი ეჭვები და იმედები.
პარასკევს პასუხი მომივიდა,
ვაიმე, ბედო უკეთურო!
დაბერებულხარო გნოლივითა,
ცოლ-შვილს მიხედეო, უბედურო.
თეთრად გავათენე პარასკევი,
ფიქრში გავატარე შაბათ-კვირე,
თავმოჭრილი ვარ-თქო – დავასკვენი,
ჰოდა, თავისმოკვლაც დავაპირე.
მოვიდა მეორე ორშაბათი,
ისევ შემეფეთა ის უღმერთო,
ელვამ დამიარა კოჭებამდი,
დილამშვიდობისას გისურვებთო.
მე ახლა თავის მომკვლელი ვარ?
უნდა სხვანაირად ვძლიო სვე-ბედს,
მე ვიცი, რაცხა ოხერი ვარ,
ლექსებს დავწერ და ვიოცნებებ.
ღმერთია ჩემი მწყალობელი,
მე კი – იმ უღმერთოს მგალობელი