Хочацца пачаць гэты пост словамі "Госпадзе памагі"🙏
Гэта нейкі жахлівы пазор, гэта я пра сбор грошай на новую царкву кдбшніка анатоля на якую ўжо было ведзелена шмат грошай ад выканкаму, выдаілі Наваградскія прадпрыемствы і нават ўручылі медалі за гэта
Але ж зразумела, набліжаецца зіма, скончыўся сезон адпачынкаў, скончыліся і грошы у анатоля.
Растаўленыя скрыні, разасланыя лісты на прадпрыемствы з "прапановай" даць грошы на святую справу, пад наглядам выканкама, які "рэкамендуе" звярнуць увагу на "прапанову".
Машына працуе.
Машына, якая пабудуе цэх заробку і адмыўкі грошай. Цэх імя нейкай Ксеніі з Пецярбургу, пра якую ў Беларусі і не ведаюць. Пабудаваная капліца, імя той жа святой, мусіць не выконвае сваёй функцыі - недастаткова яе, гэтай святой і, не хапае грошай на давольнае жыцце кдбшніка анатоля і яго сям'і.
Трэба шырэй і глыбей. Глыбей вытравіць з беларусаў іх святых. Шырэй распаўсюдзіць "рэлігію" зазываючую забіваць і гвалтаваць, "рэлігію" фінансуючую гэтыя забойства. "Рэлігію" пераследу іншадумства і нецярплівасці да людзей думаючых не пад устаноўкі рэжымаў - маскоўскі патрыярхат.
Нажаль хутка ў Наваградку пачне працаваць яшчэ адзін цэх абалванівання людзей і адпрацоўкі грошай.
Паважаючыя сябе Наваградцы, абыходзьце вакол гэтага сбору, бо на гэтую царкву яны ўжо трохкратна сабралі грошы і працягваюць цягнуць і збіраць з вас - можа анатолю ці яго жонцы захацелася новы аўтамабіль, можа каралько вырашыла змяніць аўтамабіль, альбо новаму назначэнцу трэба аддзякаваць за лаяльнасць. Але гэта ўсе не нашая справа.
І нешта мне падказвае, што гэтая царква доўга не прастаіць
#новогрудок
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
– Мне десять. Я жила в Мариуполе.
– Мне шесть. Я жил в Чернигове.
– Мне три. Я жила в Гостомеле.
– Мне четырнадцать. И я жил в Киеве.
– Я уцелел и теперь живу в Люблине.
– А я чудом оказалась во Львове.
– Меня приютили в Берлине.
– А я до сих пор сплю в Тернопольской школе.
- Моя могила во дворах Ирпеня,
– А я так и остался под Макаровым.
- А я тихий сумской ангел,
– А я без руки. Мне повезло.
– Я никогда не увижу папу и маму.
– А я потерялась в поезде.
– Моей школы позавчера не стало.
- А я сплю в зимней одежде...
– А я родилась в метро.
– А меня из огня вынес воин...
– А мне прилетело в окно,
Но мама накрыла собой.
25 сакавіка, свята, якое нагадвае нам, што ў 1918 годзе была абвешчана незалежнасць Беларусі ў якасці дзяржавы пад назвай Беларуская Народная Рэспубліка і пачаўся новы этап нашай гісторыі.
Жыве Беларусь!
Комментарии 2