Предыдущая публикация
Комил Бекзода - файласуф
Рашк ҳам нишони муҳаббат аст, ҳам нобоварӣ. Чаро ки зиндагӣ якнавохт нест, бо як рашк ва бо як нобоварӣ зиндагӣ ба анҷом намерасад. Нобоварӣ ва рашк ду марҳилае ҳастанд, ки ҳамеша ҷойи якдигарро иваз мекунанд. Инҳо марҳилаҳои санҷишанд, ки устувории муҳаббати зану мардро имтиҳон мекунанд. Агар ҳардуи инҳо дар раванди зиндагӣ набошанду якдигарро иваз накунанд, зиндагӣ ноқис ва кунду карахт хоҳад буд. Чаро, ки инсон дар зиндагӣ ҳамеша дар ҳаракат аст, дар робита аст: бо хонаводааш, бо ҷомеа, бо матбуот ва бо ҳамкорон. Ҳама гашту гарде, ки зан ва мард мекунанд, мавриди шакку шубҳаи якдигар қарор мегирад. Вобаста ба тағйироту таҳаввулоте, ки дар зиндагии ҳаррӯзаи онҳо ба амал меоянд, бояд тарзе рафтор кунанд, ки воқеан вафодории ҳардуяшон исбот шавад. Он вақт мешавад гуфт, ки ин ду нафар аз як зиндагии солим бархурдоранд. Вагарна зиндагӣ бо шакку шубҳа идома хоҳад кард.
Следующая публикация
Нет комментариев