Предыдущая публикация
Як ҷавон барои оиладор шудан бо духтаре вохури баромад.
Бо духтар гап зада, ба ҳамдигар маҳқул шуданд. Ҳарду тӯй шуданд. Баъд аз тӯй зан ба сӯи шавҳараш: "Биёед, мусобиқа мекунем" -гуфт.
Шавҳар: "Чи гуна мусобиқа?" -гуфт. Зан: "Аз ёд кардани сураҳо ва оятҳои Қуръон"-ро мусобиқа мекунем. Кани кӣ бисёр аз ёд мекунад, гуфт.
Шавҳар рози шуд , ва аз паси аз ёд кардани Қуръон шуд. Аз паси рузҳо, рузҳо мегузашт. Ҳар дафъа шавҳар бисёртар аз ёд карда занашро мағлуб мекард. Шавҳар аз ин завқ бурда, хондани Қуръонро зиёда ва сураҳоро аз ёд мекард.
Шавҳар як сол нашуда Қуръонро аз худ карда, ҳофизи Қуръон шуд. Ва хурсанд шуда ба назди падару- модари занаш рафта:Бо духтаратон аз ёд кардани сураҳо ва оятҳои Қуръонро мусобиқа мекардем. Ҳар дафъа духтаратон ба ман мағлуб мешавад, мана ман Қуръонро аз ёд кардам гуфта фахр кард. Падару-модари духтар ин суханҳоро шунида ҳайрон шуда: Писарам, духтари мо Қуръонро дар нух солагияш аз ёд карда буд- ку?" -гуфтанд.
Ҷавон, ин кори занашро нафаҳмида ба хона омада аз занаш чаро чунин кардагияшро пурсид.Зани оқилааш: " Вақте бо шумо бори аввал вохурдем, шуморо аз дин дур буданатонро дида, ман ба шумо ба шавҳар баромада, ба шумо Аллоҳро шинохтан хостам. Шуморо ба дузах афтоданатонро нахостам гуфта ҷавоб дод.Шавҳар ашкҳои чашмашро ҳеҷ манъ карда наметавонист ва аз занаш бисёр мамнун буд.
Ин зани оқила ба ҳадиси Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи васаллам, ки ба Алӣ розияллоҳу анҳу гуфтанд , амал карда аст.
Расулуллоҳ (саллалаху алайхи ва саллам) ба Алӣ (р.з): "Эй Алӣ, ба сабаби шумо Аллоҳ як инсонро ба Ислом дарорад ё ки ба роҳи рост дарорад, барои шумо афзалтар аст аз ҳамаи чизи дар рӯӣ замин.-гуфтанд. Ин зани оқила ба ин ҳадис амал кард. Яъне бо сабаби ин зан шавҳараш кулли Қуръонро аз ёд кард.
Худованд чунин занҳоро дар ҷомеаи мо дар асри мо бисёртар гардонад. Омин.
Парвардигор ба мохам чунин хамсари солихае.ки бо сабаби у моро ба хушнудии ту мебарад насибамон намо Е Манон..!
Аз дуои некатон морохам фаромуш насозен
Следующая публикация
Комментарии 4