Предыдущая публикация
#ҳикоя
Як рӯз баъд аз зуҳр вақте ки Аҳмад аз кор ба хона бармегашт, миёни роҳ занеро дид, ки мошинаш вайрон шуда буд ва ҳайрону ҳаросон зери барф қарор дошт. Зан ба ӯ даст такон дод, то мутаваққиф шавад.
Аҳмад аз мошини худ пиёда шуд ва худро муаррифӣ карду гуфт:
— Ман омадам, то ба шумо кӯмак расонам.
Зан гуфт:
— Садҳо мошин аз канорам гузаштанд, аммо ҳеҷ яке натстод. Ин воқеан лутфи шумост.
Вақте ки Аҳмад чархро иваз кард ва дари ақиби мошинро маҳкам намуд ва хост ба роҳи худ идома диҳад, зан аз ӯ пурсид:
— Барои ин хизмататон чӣ миқдор пардохт кунам?
Аҳмад гуфт:
— Шумо аз ман қарздор нестед. Ман низ рӯзе дар чунин шароит қарор доштам ва нафаре ба ман кӯмак расонид. Бо ҷои оне, ки ба ман пул пардохт кунед, ман аз шумо хоҳиш дорам, ки шумо низ ба нафаре кӯмаке расонед, то нагузоред, ки занҷири меҳру шафқат канда шавад. Аҳмад чунин гуфту рафт.
Чанд метр дуртар зан ошхонаи кӯчакеро дид ва ба он ворид шуд, то чизе бихӯрад ва баъдан ба роҳаш идома диҳад. Дар онҷо пешхизмате диққати ӯро ҷалб кард, ки ҳомиладор буду тахминан то вақти таваллуд ду моҳ боқӣ монда буд. Пешхизмат бо ҷисми афгор ва рангу руи парида банди кор буд. Зан достони зиндагии пешхизматро намедонист ва эҳтимол шояд ҳеҷ гоҳ низ нафаҳмад.
Вақте, ки пешхизмат бақияи 100 долари он занро овард, алакай зан аз ошхона берун шуда буд, аммо руи дастмоли коғази барои пешхизмат навиштае боқӣ гузошта буд. Чун пешхизмат он навиштаро хонд, ашк дар чашмонаш ҳалқа зад. Зан чунин навишта буд: Шумо аз ман қарздор нестед. Ман низ дар чунин шароит қарор доштам ва нафаре ба ман кӯмак расонид. Бо ҷои оне, ки бақияи пулро ба ман пардохт кунед, ман аз шумо хоҳиш дорам, ки шумо низ ба нафаре кӯмаке расонед, то нагузоред, ки занҷири меҳру шафқат канда шавад.
Он шаб вақте,ки пешхизмат аз кор ба хона рафта буд ва ба он пул ва навиштаи зан фикр мекард, ба шавҳараш гуфт:
— Дӯстат медорам Аҳмад, ҳама чӣ дуруст шудаистодааст....(?)
Баҳри Шумо Очаҷон
Следующая публикация
Нет комментариев