Предыдущая публикация
-Բարև
-Բարև?
-Չճանաչեցիր?
-Ոնց կարելիա մոռանալ էն ձենը, որը ամեն գիշեր եթե չլսեի չէի քնի
-Կարոտել եմ ...
-Ապրես
-Իսկ դո՞ւ
-Ծիծաղելի բան ես ասում
-Բայց չէ որ ես քեզ համար բոլորից թանկ ու կարևոր էի ...
-Հիմա էլ է այդպես
-Բայց կոպիտ ես դարձել
-Սխալվում ես, չեմ դարձել` դու ես դարձրել
-Տենց մի ասա, մեղավոր եմ ինձ զգում
-Միակ մեղավորը ես եմ
-Դո՞ւ, ինչի՞
-Վստահել ու հավատացել եմ քեզ
-Առաջվանից էլ շատ եմ սիրում քեզ
-Ես էլ
-Դե արի ամեն ինչ զրոից սկսենք
-Հնարավոր չի..
-Հնարավորա, մենակ ցանկություն ա պետք
-Չէ !! մենակ ցանկությունը շատ քիչա
-Ինչնա՞ քեզ խանգարում
-Հպարտությունս ...
-Հպարտությունդ մի կողմ դիր։ Մի թե՞ այն ավելի կարևոր է քան ես
-Դու բոլորից ու ամեն ինչի առավել ես եղել։ Դու բոլորից թանկ ես եղել, չէ, դու անգին ես եղել
- ...
-Լռում ես !!! էս ամեն ինչը անցյալա !!
-Հիմա ի՞նչ
-Հիմա կարող ես գնալ ու էլ երբեք չգալ։ Բայց լավ իմացի աշխարհը կլորա մի օր հանդիպելու ենք
-Այնքան եմ սպասում այդ օրվան
-Եթե անկեծ լինեմ, ապա ես էլ, բայց ...ոչ առաջվա նման որ վարկյաններն էի հաշվում որ տեսնենք իրար։ Գնա՛
-Սպասի՛, մի անջատի խնդրում եմ
- ....(զանգը ընդատված է)
Следующая публикация
Нет комментариев