Предыдущая публикация
Левая колонка
Последний визит: 13 июн 2019
Երբ փոքր էի երկինքն ավելի կապույտ էր թվում, թիթեռներն ավելի գունավոր ,իսկ ծիածանի գույներն ավելի վառ ու փայլուն էին: Երբ փոքր էի շներից սարսափելի վախենում էի,իսկ մարդկանց մեջ միայն բարին տեսնում: Երբ մի փոքր մեծացա հասկացա,որ երկինքը միշտ չէ որ կապույտ է, հասկացա,որ թիթեռներն այնքանով են գունավոր,ինչքանով ,որ մենք գունավուրում ենք նրանց, իսկ ծիածանի գույները միշտ չէ,որ փայլուն են: Սկսեցի շների մեջ բարին տեսնել,իսկ մարդկանցից վախենալ: Երբ մի փոքր էլ մեծացա հասկացա,որ բնության երևույթները պատկերողը ու գունավորողը մենք ինքներս ենք: Հասկացա,որ մարդկանցից պետք չէ վախենալ ուղղակի պետք է զգուշավորություն ցուցաբերել: Հասկացա,որ ամեն մարդ ինքն է ստեղծում իր աշխարհը ու ինքն է գունավորում այն,մեկի մոտ
На этом пока всё
Войдите в ОК, чтобы посмотреть всю ленту