Предыдущая публикация
Дӯстӣ хуб ганҷи бебаҳост.
Паёмбар (с) фармудаанд:
Рӯзи қиёмат Худованд чандгуруҳ инсонҳоро вориди Ҷаннат месозад, яке аз он гурӯҳҳо ду муъмине ҳаст, ки ба хотири Худо бо ҳам дӯст ҳастанд.
Дар дигар ҳадис Паёмбар (с) фармудаанд:
Ҳаркасеро ба хотири Худо дӯст медоред муҳаббататонро ба ӯ ошкор бисозед.
(Яъне ба ӯ бигуед ман шуморо ба хотири Худо дӯст медорам то ин ки муҳаббату дӯстии шумо ду ҷониба ва мустаҳкамтар шавад. Дӯсти шумо низ аз ҳар шаку шубҳа ё гумонҳои нодурусте, ки нисбати шумо дошт аз фикраш онҳоро дур созад. Як ҳикмати сухани Паёмбар (с) ин аст, баъди ошкор созии дӯстӣ хос ба хотири Худост ҳар насиҳат ва роҳнамои ки ба дӯстат мекунед ё машварат медиҳед аз шумо миннатдорӣ худро баён мекунад ва дар шахсияти шумо як дӯстӣ ҷонии худро мебинад, ки дар корҳои хайр роҳнамои ва ташвиқаш мекунед ва аз корҳои нописанд бозаш медоред).
Аз Парвардигори Манон илтиҷо дорам ҳамаи дустиҳои моро ба хотири ризогии худ қабул бифармо.
Райхона.
Следующая публикация
Комментарии 42
Вал муъмину ихватун .