Предыдущая публикация
Кастрычнік сыйдзе непрыкметна...
Пакіне толькі для мяне
Ўсе словы ў восеньскім паветры,
І шэпт лістоты на акне,
Дажджоў даверлівыя гукі,
Туман на ўзбочынах дарог,
Ката́, што просіцца на рукі,
Спрасонку ходзячы ля ног;
Ад лістападу вышыванку,
Лісток пажоўклы на плячы,
Ды водар палыну на ранку...
І гэта нават болей чым...
© Валік Бронаў.
29 кастрычніка 2024 г.
Следующая публикация
Нет комментариев