Предыдущая публикация
Вместе с ) YvElAzE ړײ ړײ SaYyVvAaRrLlEeBbIi ړײ, - eKuuNaa )), le la, ((( 💋 so fi 💋 ))), anushkiii ))), Fffffff Bvvvvv, ) YvElAzE ړײ ړײ SaYyVvArleBi, (((THEEN WOLF))), ((((მარი mari)))), (((Yvelaze sayvarlebi))), - LanKaa ♚-, An Na, - საყვარლები ადმინ გოგო♥, Yvelaze giji Admini BAKO, lizi ddd, ((megi ))™
,,გულისცემა,,(nawili 2)
დილით ძალიან კარგ ხასიათზე
გავიღვიძე,მაშინვე ტელეფონს ვეცი,მეგონა
რომას დანარეკი ან მესიჯი
დამხვდებოდა,მაგრამ არაფერი იყო.ალბათ
გვიანობამდე ქეიფობდნენ.რომას დავურეკე
მაგრამ ტელეფენი გათიშული იყო,მაშინვე
ავდექი,ჩავიცვი არც მისაუზმია ისე გავედი
სახლიდან,რომა 4 ზე მომაკითხავდა
როგორც ყოველთვის.ლექციებს საეღთოდ
არ ვუგდებდი ყურს,ამის გამო შენიშვნაც
მივიღე,მაგრამ ახლა მხოლოდ რომას
ნახვაზე ვფიქრობდი,ლექციის დროს
ფანჯარასთან ვიჯექი,უცებ ეზოში ვიღაც
შევამჩნიე,კარგად დავაკვირდი და მაშინვე
ვიცანი ეს ის კაცი იყო სახლთან რომ
იდგა,მაშინვე გარეთ გავვარდი რომ
საბოლოოდ გამერკვია ეს ამბავი
-ჰეეი ვინ ხარ?რატომ გვითვალთვალებ,რა
გინდა?
მან არაფერი მიპასუხა,სახე არ უჩანდა,უცებ
მიბრუნდა და წავიდა.ვერაფერი
გავაკეთე,მერე ლექციაზე დავბრუნდი და
ჩემი ადგილი დავიკავე.როგორც იქნა
წასვლის დრო მოვიდა,გარეთ სიხარულით
გამოვვარდი,მაგრამ გაოცებისგან ერთ
ადგილას გავქვავდი.რომას მანქანა არსად
იყო,მთელი მოედანი შემოვიარე მაგრამ ვერ
ვიპოვე,ტელეფონზე დაურეკე,მაგრამ ისევ
გათიშული ქონდა.სახლში რაც შეიძლება
სწრაფად უნდა მივსულიყავი,ტაქსი გავაჩერე
და 15 წუთში სახლში ვიყავი.
ჭიშკართან გიგას მანქანა იყო,გულზე
მომეშვა ალბათ ერთად იყვნენ,სახლში
შევედი და მისაღებში,ძალიან უცნაური
სურათი დამხვდა:გიგას სახე ხელებში
ქონდა ჩამალული,ბიძია ფანჯარასთან იდგა
და ხმას არ იღებდა,დედა კი ცრემლებს
იწმნდდა თვალიდან.
-ხალხო რა ხდება?ყველამ ერთად
გააფრინეთ?გიგა დღეს მთელი დღეა შენ
შტერ ძმაკაცს ურეკავ და არ იღებს,გსკდა ხო
გუშინ იმდენი სვა?
არავინ ხმას არ იღებდა,ბოლოს გიგამ
ხელები ჩამოუშვა,წამოდგა და ჩემკენ
წამოვიდა
-ელე რაღაც მოხდა,ვიცი
ინერვიულებ,მაგრამ თავი ხელში უნდა
აიყვანო
-რა მოხდა გიგა?
გული საშინლად ცუდ რაღაცას
მიგრძნობდა,რომას რატომ არავინ
ახსენებდა,ან სად იყო ამდენი ხანი
-ელე რომა ავარიაში მოყვა,ეხლა
რეანიმაციაშია,სასწრაფო ოპერაციას
უკეთებენ,ყველაფერი კარგად იქნება
გიგას ნათქვამიდან მარტო სამი სიტყვა
გავიგე,"რომა ავარიაში მოყვა".სიტყვის
თქმაც ვერ მოვახეხრხე,ჩემმა ტვინმე ეს
ვერ გაანალიზა,თვალებიდან ცრემლები
მომდიოდა,ხელები მიკანკალებდა,უცებ
თავში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი,მერე
საფეთქლებიც ამტკივდა და ფეხები
მომეკვეთა.ძირს დაცემული,რამდენიმე
წუთი ვხედავდი როგორ მესოდნენ და
რაღაცას მელაპარაკებოდნენ,მე მათი ერთი
სიტყვაც არ გამიგია,ბოლოს კი ყველაფერი
გაშავდა და თვალებიც დავხუჭე.
როცა თვალები გავახილე,ჯერ კიდევ ვერ
ვიხსენებდი რა მოხდა,მხოლოდ თეთრ
კედლებს და მონიტორზე ჩემი პულსის
ცვლილებას ვამჩნევდი.რამოდენიმე წუთი
ვიხსენებდი თუ რა მოხდა,უცებ რომას სახე
ამომიტივტივდა,გიგას სიტყვებიც
გამახსენდა,უცებ ავყვირდი
-რომაა,რომაა
ხმაურზე დედაჩემი შემოვარდა
პალატაში,გიგაც მას შემოჰყვა
-დაწყნარდი საყვარელო,ყველაფერი
კარგადაა
-სადაა რომა,მაჩვენეთ
-ჯერ კიდევ საოპერაციოშია
შვილო,დამშვიდდი
მაშინვე ლოგინიდან ავდექი,ექიმები
მაჩერებდნენ,მაგრამ ჩემი მაინც
გავიტანე,მე არაფერი მჭირდა და ჩემი
ტანსაცმელი მოვითხოვე.
ყველანი რეანიმაციის წინ,დერეფანში
ვისხედით,რომას მშობლები ერთმანეთს არ
შორდებოდნენ,მე და გიგა ერთმანეთს
უხმოდ შევყურებდით.
-გიგა ის მაინც ამიხსენი როგორ მოხდა
-მაღაზიის კამერებმა დააფიქსირა
ყველაფერი,გვიანობამდე რესტორანში
ვიყავით,მერე ნელ-ნელა დავიშალეთ,ხოდა
ხო იცი როგორი ჯიუტია,ტაქსით
წავიდეთთქო,მაგრამ არ დაიშალა და მაინც
მანქანით წავიდა,ისეთი მთვრალი
ნამდვილად არ იყო მანქანა რო ვერ
ეტარებინა.გუშინ 3 საათზე,ვიღაც ბაიკერი
კინაღამ შეუვარდა ბორბლებში,მაგრამ
გადარჩა,მარა მერეე..-გიგა გაჩერდა,და
თვალებიდან წამოსული ცრემლები
მოიწმინდა.
-მერე გაჩერებულა და რატო არ ვიცი,ეგ ვერ
გავარკვიე,და ტრაილერი გამოვარდნილა
მოპირდაპირე ქუჩიდან,სინათლეები
პირდაპირ თვალებში ანათებდა,ხოდა
ვეღარც მანქანის დაქოქვა მოასწრო და
ვეღარც გადმოსვლა.ტრაილერიც და
მანქანაც აფეთქდა,კიდე კაი ღვედი არ
ქონდა თორე მაქანაში
გამოიწვებდა,აფეთქების ტალღას
გადმოუგდია გარეთ.
-ღმერთო მე გავიგონეე
-რა გაიგონე ელე
-აფეთქების ხმა
-ხო სადღაც აქვე მოხდა
-ღმერთო გიგა,რომ წავსულიყავი იქნებ
მიმესწრო
-ხო არ გაგიჟდი შენ საიდან უნდა
გცოდნოდა,იქ რა ხდებოდა
უცებ რეანიმაციის კარი გაიღო და
გაოფლილი ექიმი გამოვიდა.მაშინვე სკამზე
ჩაიკეცა,იმდენად იყო დაღლილი.ყველა
მასთან მივვარდით
-ექიმო რა ხდება?გთხოვთ არაფერი
დაგვიმალოთ
-პირველ რიგში მინდა რომ ბოლომდე
მომისმინოთ,და პანიკას არ აყვეთ.ოპერაცია
ჩატარდა,აფეთქების ძალა იტყობა იმდენად
დიდი იყო რომ ძლიერი ტვინის შერყევა
აქვს.ნეკნები ჩამტვრეული,ელენთა
ამოვაჭერით,მაგრამ უფრო დიდი პრობლემა
გამოჩნდა
-რა ექიმოო,გვითხარით
-როგორც ჩანს,როცა მანქანიდან
გადმოვარდა,აფეთქების შემდეგ მანქანის
ნაწილებმა დაუზიანა სხეული,მოკლეთ
შინაგანი სისხლდენა აქვს
-ხო მაგრამ თქვენ ხომ მას შეაჩერებთ-ხმა
ამიკანკალდა,სამედიცინოზე სწავლის
დროს,კარგად ვიცოდი რასაც ნიშნავდა ეს,და
ისიც ვიცოდი რომ ძნელი იყო ამის
შეჩერება
-სამწუხაროდ,ვერა.რამოდენიმე დღე დარჩა.
კედელთან ჩავიკეცე,ისეთი შეგრძნეა
მქონდა,თვალებიდან ცრემლი კი არა
სისხლი მომდიოდა.გიგა მოვიდა და
ჩამეხუტა,მერე ექიმი დაგვადგა თავზე
-ძლიერები უნდა იყოთ.მალე გაიღვიძებს
მოგვიწევს ამის თქმა.
რამოდენიმე საათი გაუნძრევლად
ვიჯექი,ვერ ვხვდებოდი რისთვის ისჯებოდა
რომა ასე,ან მე რისთვის
ვისჯებოდი.დავინახე ექიმი როგორ შევიდა
რომასთან.
-გამარჯობა რომა,მკევთრი მოძრაობები არ
გააკეთო,ცოტა ილაპარაკე
-ექიმო,პირდაპირ მითხარით შევძლებ თუ
არა სიცოცხლეს
-შინაგანი სისხლდენა გაქვს,ჩვენს
ყველანაირად ვეცდებით შევაჩეროთ მაგრამ
ბევრ ადგილას გაქვს
დაზიანება,გაგვიჭირდება
-რამდენი დამრჩა?
-რამოდენიმე დღე.
რამდენიმე წუთი სიჩუმე ჩამოვარდა
-ექიმო გთხოვთ,ელე შემოუშვით
-კარგი
ექიმი გამოვიდა,და ხელი მანიშნა მოდიო
-რა ხდება
-შენი ნახვა უნდა
-გაიღვიძაა?
-დიახ,ცრემლები მოიწმინდე და შედი
როგორ გინდა ეხლა ამ დროს არ
იტირო.მაგრამ ეს რომასთვის უნდა
გამეკეთებინა,კარი ფრთხილად შევაღე,ისევ
ისეთი რომა დავინახე,მიცინოდა,ისევ ისეთი
ნაკეცები უჩნდებოდა სახეზე როგორც ადრე.
-გამარჯობა პატარა
-რომა,ყველაფერი კარგად იქნება
-ხო იქნება,სიკვდილი დასასრული არ არის.
-შენ არ მოკვდებიი
-კი მოვკვდები,ექიმმა ყველაფერი მითხრა
-უშენოთ ვერ ვიცოცხლებ
-უნდა იცოცხლო,შენ ახლა ისე ჭირდები
ყველას როგორც არასდროს,შენ უნდა
გაამხნევო ყველა.
-ყველაფერს გავაკთებ გპირდები
-გასხოვს,ერთხელ რომ მკითხე სიკვდილის
მერე რა იქნებაო
-კი
-ხოდა გავიგებ,წესით ამ დროს ამბებენ სხვა
იპოვე და ბედნიერი იყავიო
-რომა სულ ასეთ ხასიათზე როგორ ხარ
-ხო მამაკვდავიც კი ვღადაობ,არა
მართლა,ხო იცი რომ ეგოისტი ვარ,შენ
დათმობას მირჩევნია სული დავთმო,მაგრამ
თუ ისევ შეგიყვარდება,არ გაბედო და უარი
არ თქვა
-ვერ შევძლებ
-შეძლებ
მასთან მივედი და ვაკოცე,ახლა
თვალებიდან ცრებლები
გადმოხეთქავდა,ამიტომ დროზე უნდა
გავსულიყავი გარეთ
-მგონი ამ ექიმებმა რაღაც ძილის წამალი
გამიკეტეს
-დაიძინე ძვირფასო,როცა გაიღვიძებ ისევ
აქ ვიქნები
რომამ გამიღიმა,ვიცოდი ეს რასაც
ნიშნავდა,შეიძლება ვეღარც
გაეღვიძა.მაგრამ რომას სიტყვებმა ძალა
შემმატა,სიკვდილი დასასრული არ არის...
უკვე საღამოს 8 საათი იყო,ექიმები მთელი
ძალისხმევით ცდილობდნენ,რომას
სიცოცხლე გაეხანგრძლივებინათ.უკვე 1
საათია ოპერაციას უკეთებენ,ჩვენ
მისაღებში ვიცდით და მხოლოდ სასწაულის
იმედადღა ვართ.უცებ რეანიმაციის კარი
გაიღო და ექიმი გამოვდა
-ყველაფერი ვეცადეთ მაგრამ სისხლდენა
არ წყდება
-არ მესმის ექიმო,ნუთი არაფერი
შეგიძლიათ რომ როგორმე შეაჩეროთ ეს
დაწყევლილი სისხლდება
-მესმის ელენე ძალიან განიცდი მაგრამ
ძალიან რთული სიტუაციაა,რამდენიმე
ადგილას რომ იყოს დაზიანება კიდევ
ეშველებოდა რამე მაგრამ,შინაგანი
სასიცოცხლო ორგანოებია დაზიანებული.
ექიმებმა მართლაც ყველაფერი
გააკეთეს.მათ არანაირი ბრალი არ
მიეძღვოდათ ამაში.რამოდენიმე საათის
შემდეგ ექიმმა დამიძახა და მთხოვა
რომასთან შევსულიყავი
-შემოდი პატარა,მინდა რო რაც შეიძლეა
დიდხანს გიყურო
-მთელი ღამე შენთან ვიქნები
-საყვარელო,გიგამ ალბათ მოგიყვა როგორ
მოხდა ავარია ხო?
-კი ყველაფერი მომიყვა
-მაგრამ ერთი რამე არ უთქვამს
-რა არ უთქვმს
-ბაიკერი რომ მოვიშორე მერე გზა
განვაგრძე,მაგრამ ის კაცი დავინახე მაშინ
წინ რომ გადმოგვიხტა და მერე შენი
სახლის წინ რო იდგა,გავაჩერე და გადასვლა
მინდოდა მაგრამ.. ვეღარ მოვასწარი
-რააა?ისევ იიის?მისი ბრალია ყველაფერი
რომ არ გაგეჩერებინა არაფერი მოხდებოდა
-დაწყნარდი პატარავ,ახლა ამას
მნიშვნელობა არაქვს
-გეფეცები ყველაფერი გავარკვევ
-ვიცი საყვარელო
-რომა შენი სიციცხლისთვის ნებისმიერ
რამეს გავიღებდი,ოღონდ ვინმემ
შემომთავაზოს
-არა პატარა ეს გარდაუვალი იყო,უბრალოდ
შენთან ყოფნა მინდოდა უფრო დიდხანს
-ამაზე მეტად არაფერი არ მინდა
-არაუშავს,სხვა ცხოვრებაში შევხვდებით
ერთმანეთს
-სიკვდილის აღარ მეშინია,იმიტო რო ვიცი
იქ შენ დამელოდები
რომას ტკივილგამაყუჩებლები გაუკეთეს და
ჩაეძინა,მე მასთან დავწექი,ჩემი ხელი
ეჭირა ხელში.
ალბათ ღამის 3 საათი იქნებოდა როცა
გამეღვიძა,თვალები გავახილე,თითქოს
ყველაფერი ჩვეულებრივად იყო,მაგრამ
რაღაც მაინც აკლდა.უცებ შევნიშნე რომ
აპარატი აღარ წიკწიკებდა,მაშინვე რომას
ვეცი და შევანჯღრიე მაგრამ უკვე აღარ
სუნთქავდა,მხოლოდ სახეზე შერჩენოდა
ღიმილის კვალი,ჩემი ხელი ისევ ხელში
ეჭირა.საშინელი ჩხვლეტა ვიგრძენი
გულში,და საწოლის ფეხებთან
ჩავიკიეცე.ხმაურზე ყველანი პალატაში
შემოცვივდნენ,გიგა ჩემთან მივიდა და
ჩამეხუტა.რომას მშობლებს ექიმები
აწყნარებდნენ.მორჩა რომამ მეტს ვეღარ
გაუძლო,მეტს ვეღარც მე ვერ
გაუძლებდი.ექიმები იძულებულები
გახდნენ,ძილის წამალი გაეკეთებინათ,მე
სასტიკ იარზე ვიყავი მაგრამ გიგა
მემუდარებოდა მათთვის
დამეჯერებინა.დროს ისევ ისე
მიდიოდა,სამყარო ისევ ძველებურად
განაგრძობდა ცხოვრებას.3 დღის შემდეგ
რომა გავკრძალეთ.დაკრძალვის დროს
ვეღარც გიგამ შეიკავა თავი და საშინლად
ატირდა.
დრო გადიოდა,მთელი 2 თვის
მანძილზე,საშინლად ვიყავი,მეგობრებთან
შევწყვიტე ურთიერთობა,ლექციებს ისე
ზერელედ ვუსმენდი, ვეღარც სხვებს
ვაქცევდი ყურადღებას.მომდევნო 3 თვე
ფსიქოლოგთან დავიწყე სიარული,ცოტ არ
იყოს მიშველა,დრო და დროს უკეთ
ვხდებოდი.ისევ წარმატებული სტუდენტი
ვიყავი,მეგობრებმაც შეძლეს ჩემი
უხასიათობის პატიება.მაგრამ ბოლომდე
კარგად ვერსდროს ვიქნებოდი.გიგამ რომას
ადგილი დაიკავა კომპანიაში,ხოლო რომას
მამა თემური ძალიან უცნაურად
იქცეოდა,სულ სადღაც დადიოდა,ვიღაცეებს
ვხდებოდა,და საოცრად იმედიანად
გამოიყურებოდა,თითქოს მისი ერთადერთი
შვილი არ დაღუოულიყოს.ხანდახან ეს
ძალიან მაღიზიანებდა,მაგრამ ვფიქრობდი
რომ ამას გულის გადასაყოლებლად
აკეთებდა.
ერთ დღესაც ლექციის მერე გადავწყვიტე
გიგასთვის გამევლო კომპანიაში.მის
კაბინეტში შევედი და ფურცლებში თავით
ჩამოხობილი დავინახე
-აუუ ძან დამღალა ამ ქაღალდებმა,უკვე
აღარ შემიძლია
-კაი რა ნუ წუწუნებ დაგეხმარები
-ეხლა ვხვდები რატო იყო რომა სულ ასე
დაღლილი
-ხო და რატო ეძინა სულ
-წამოდი რამე ვჭამოთ ძან მშია
-მეც ძან მშია,და მგონი თავიც მტკივა დღეს
ჩვენ ლექტორს ენა არ გაუჩერებია
კაბინეტიდან გამოვედით და ჰოლში თემური
დავინახეთ რომელიც იმ კაცს ესაუბრებოდა
რომელიც ასე საშინლად მძულდა.მაგრამ
მარტო არ იყო კიდევ 3 კაცი ახლდა
თან,პიჯაკები ეცვათ,მაგრამ თითქოს
მოსაჩვენელად.
-გიგა შეხედე ის არის
-ვინ?
-ის ვის გამოც რომა დაიღუპა
-რააა?
-წამოდი დროზე
მათკენ მივდიოდით მაგრამ ერთ ერთმა
გამოგვხედა და მაშინვე გარეთ გავიდნენ მე
ნანიჯს მოუჩქარე მაგრამ ვერ
დავეწიეთ,მანქანაში ჩასხდნენ და
წავიდნენ.მერე თემურს ვიბუბრუნდით
-ვინ იყვნენ ესენი ბიძია თემო?
-ჩემი ბიზნეს პარტნიორები ბავშვებო
-მეეჭვება ერთ ერთი მათგანი კარგად ვიცი
ვინც არის
-არა ჩემო შვილო გეშლება
-როგორ მეშლება,დარწმუნებული ვარ ის
არის
-რა ამბობ ჩემო კარგო ამ ხალს უკვე
წლებია ვიცნობ-თემოური დამაჯერებლად
საუბრობდა მაგრამ მაინც ერტყობოდა რომ
რაღაცას მალავდა,ამდენი წელი ეს ხალხი
აქ არ მინახავს და ახლა უცებ
გამოჩნდნენ.რაღაც ხდებოდა,რაღაც რაც
აუცილებლად უნდა გაგვერკვია...
Mogewonaat??? T mogwont iaqtiuret torem azri agar eqneba dadebas da agar gavagrdzeleb ❤❤❤
admin BaBi❤
Следующая публикация
Комментарии 1