Предыдущая публикация
Сина моломоли дард аст, эй дареғо, марҳаме!
Дил зи танҳоӣ ба ҷон омад, худоро, ҳамдаме!
Чашми осоиш кӣ дорад аз сипеҳри тезрав?
Соқиё, ҷоме ба ман деҳ, то биёсоям даме!
Зиракеро гуфтам: «Ин аҳвол бин!» Хандиду гуфт;
«Саъб рӯзе, булаҷаб коре, парешон оламе!»
Сӯхтам дар чоҳи сабр аз баҳри он шамъи Чигил,
Шоҳи туркон фориғ аст аз ҳоли мо, ку Рустаме?
Дар тариқи ишқбозӣ амну осоиш балост,
Реш бод он дил, ки бо дарди ту хоҳад марҳаме!
Аҳли кому нозро дар кӯи риндӣ роҳ нест,
Раҳраве бояд ҷаҳонсӯзе, на хоме, беғаме.
Одамӣ дар олами хокӣ намеояд ба даст,
Оламе дигар бибояд сохт в-аз нав одаме.
Хез, то хотир бад-он турки самарқандӣ диҳем,
К-аз насимаш: «Бӯи ҷӯи Мулиён ояд ҳаме».
Гиряи Ҳофиз чӣ санҷад пеши истиғнои ишқ,
Қ-андар ин дарё намояд ҳафт дарё шабнаме.
Следующая публикация
Комментарии 14
аз дил, Ё Раб ту казоват кун, девона
манам ё дил?
Туро хам ман дуст доштам барои суханони зебот