Предыдущая публикация
-- ԿԱՐՈՏ ՄԻ ԽԵՆԹ ՀՈԳՈՒ--
Մի խենթ հոգու թախծոտ հայացք։
Ձուլվել կարծես հոգուս խորքին։
Աչքերում բազում կարոտ արթուն։
Հագին անգին զարդ, դեմքին՝ տխրություն։
Ո՛վ գեղեցկուհի, հմայված հոգիդ։
Այդպես կարոտով ու՞մ է սպասում։
Ա՛խ, ու՞մ համար են այդպես տխրամած։
Սևորակ աչքերդ, այդքա"ն գեղանի։
Չքնաղ դու՛ օրիորդ, լուսափթիթ աղավնի։
Սև վարսերով, ծով աչքերով գեղանի։
Ո՞վ այրեց սիրտդ, սիրո կրակով։
Աչքդ ու՞մ ճամփին մնաց կարոտով։
26․12․2024թ․
Հեղինակ' Լ Ի Լ Ի Ա ~Մ
Հրանուշ Ղազարյան
01:58
Следующая публикация
Комментарии 7
Կարոտն է երգում սրտիս համար,
Անձրևը սահում՝ ջերմ ու տաքաց,
Մարմինս փարվում՝ սառն քամին առ։
Տրտում հայացքդ, սև աչքերով,
Կարծես լույսեր են՝ խավարում ձուլված,
Ու՞մ ես սպասում գիշերվա թով,
Կամ ո՞ւր կորչում ես՝ երազում ծփած։
Հոգիս դողում է, սիրտս՝ կարկաչ,
Դու՞ ես ինձ կանչում հեռվում տենչանքով,
Կամ գուցե ես եմ խենթ երազանք,
Որ մտորում է քո կարոտ հնչմամբ։