Ысакбек Тюменбаев

Бир тууган сиңдим батырбай, Москвада түн бир оокумда көчөдө калдым

Жумуштан шашпай чыктым, мен үчүн убакытты өткөрүү керек эле. Анткени бара турган үйүм жок, бир сом акчам жок. Оор үшкүрүп чемоданымды сүйрөп метронун ичинде отурдум. Саат бирде метро жабылат кайда барам? Көзүмдү жумуп эртең мененки сиңдимдин кылыгын эстедим, бир тууган сиңдим көптөн бери айта албайт, бирок кодолоп батырбай келет. «Душка ким түштү эле?» деп баштады. Жаш баладай мен дедим. «Жууп койбойсуңбу?» — деп сүйлөнүп кирди. Мен Элүүдөгү аялмын кантип жуубай койойун. Бир чыны чайды эптеп жуттум да, киймимди алып чыгып кеттим. Сыртка чыгып кыйкырып ыйлагым келди, бирок кимге? Жааган кар сооротконсуп, бетимен өөп жерге түшү