Предыдущая публикация
შევეცადოთ
მივდივარ და სოფლის ქუჩას მივუყვები,
მზე დამნათის თავზე მეტად მოფერებით,
საღამოს თუ ორნი ბუხარს მივუჯდებით,
საფიქრალსაც შევძლებთ, ერთად მოვერევით.
შემოდგომის გრძელი ღამის მოლოდინში,
შევეცადოთ, ვნახოთ თემა სასაუბრო,
ნუ დავკარგავთ კიდევ რამით
დროს ლოდინში,
ისევ ვთხოვოთ უფალს ნება გვასაუბროს.
ამაო რომ კვლავ არ გახდეს დღეს შეხვედრა,
არ ვატკინოთ ერთურთს გული არასოდეს,
დავიჯეროთ, რომ რაც დავთმეთ,
ეს გვეწერა,
დრომ, სიშორემ მხოლოდ ცუდი დაგვალოდეს.
ყვითელ ფოთლებს ქარი ურჩი აცლის ტოტებს,
ვით კალენდარს, როცა ვკეცავთ ფრთხილად ფურცელს,
შემოდგომა ხატავს ფუნჯით ქალის პორტრეტს,
ვინც გაზაფხულს ვერსად შეხვდა, თბილს და მზრუნველს.
,,ეთო" .სექტემბერი. 2024.
Следующая публикация
Нет комментариев