Предыдущая публикация
ვზივარ და ვფიქრობ ეხლა
სადახარ....
ან რას განციდი უჩემოდ სულში......
და მხოლოდ ერთი შეკითხვა მაქვს მე...
არის ადგილი ჩემთვის შენს გულში?
თუ სხვებს ეკუთვნის შენი ღიმილი...
გრძნობა მაღალი.. წრფელი თვალები.....
თუკი ასეა მე უკან ვიხევ...
დამილოცნია გრძნობის ცხრა კვალი.....
მე გავუყვები ისევ ბნელ ქუჩას...
ისევ ჩემ თავთან ჩავიკეტები...
ისევ ის სევდა დამეუფლება...
ისევ ვიქნები მე თავმდაბალი.....
მოგონებებმა წარსულიდან გამოგიტყუეს...
შენ ისევ აქ ხარ... ჩემთან ხარ და იმედით მავსებ.....
უცხო ყვავილი გიჭირავს ხელში.......
და კვლავ მიყვები ნაირფერ ზღაპრებს...........
მე შენ გელოდი... გიხმობდი... და გეფერებოდი....
ლოდინმა განვლო ისევ წლები მოგონებისა....
შენი თვალები მე ხატს ვარგუნე ისევ და ისევ....
შენ რომ მარგუნე და მისახსოვრე ღიმილით სავსემ.....
მე კი დავდივარ ისევ ეულად......
ვერ გავრკვლეულვარ კვლავ ჩემს გრძნობებში....
თავს ძალას ვატან რომ არ ვიტირო....
გზას მინათებენ ლამპიონები......
ვიხსენებ დღეებს ოდესღაც განვლილს....
შენ მე არაფერს არ მიმტკიცებდი....
თან დამყვებოდი აჩრდილივით და......
ისევ უმანკოდ დიდ სითბოს მძღვნიდი....
მე შენ მიყვარდი ამიტომ ვცდილობდი.....
თვალებში ჩემთვის არ ჩაგეხედა.......
ვერ გავუძელი ამ სიშორეს და.......
ისევ ამ სასტიკ გაუცხოებას.....
მაგრამ მე მივხვდი.....
შენ ისევ აქ ხარ......
ჩემს გვერდით ხარ და იმ გრძნობით მავსებ....
მე მიხარია!!! მიხარია!!! რამეთუ მჯერა.......
შენ არასოდეს!!!!! არასოდეს!!! არ მიმატოვებ!!!
Следующая публикация
Нет комментариев