Предыдущая публикация
Верш нашага земляка Усевалада Сьцебуракі
***
Нічога са мной не паробіш,
не выб'еш ніяк -
ні гэтае простае мовы,
ні з горла камяк
і з хаты
апошняй на ўзьлеску,
з пустога вакна,
з двара,
дзе красуюць пралескі,
калі вясна,
гляджу
на зарослае поле,
што дзед араў,
на паплавы без коней,
на мёртвы стаў,
на лавы, дзе засядалі
аж да відна,
дзе потым самотна стаяла
гаспадара труна,
на весьніцы, што праселі,
да шчэнту ўросшы ў дол,
на пройму халодных сенцаў,
на доўгі стол,
дзе шклянка ў шаснаццаць граняў,
што не наліць
за ўсіх тых, каго не стала
і не баліць...
#вілейка #вялейка #вилейка #Сьцебурака
Следующая публикация
Комментарии 2