Предыдущая публикация
Զարմանու՜մ եմ...
Գիտե՞ք ինչից .
Անշնչացած ճշտի մահի՛ց,
Սրբապղծված մո՜ւթ կեղծիքից,
Աստծո խոսքը
Մե՜ծ հմտությամբ գողացողի
Հնարքներից,
Ճիշտ _ սխալը շուռ տվողի
Զորությունի՜ց...
Զայրանո՜ւմ եմ...
Գիտե՞ք ինչից.
Երբ որ ճշտի դե´մքն են կոծկում,
Երբ բարության մե´ջքն են ծռում,
Երբ ծալծլո՜ւմ , ծամծմո՜ւմ են
Ու խաբելով հրամցնում են:
Երբ քծնանքի բառաշխարհով
Գո՜վքդ են անում, սիրաշահու՜մ,
Երբ սուտ խոսքը ծրարելով,
Հրեշտակի դե՜մք են առնում
Ու շշնջո՜ւմ .
_ Սա նշխարհ ու փրկությու՜ն է,
Աստծո շնորհ, զորությու՜ն է,
Հյուրասիրվի՜ր ու ի´նձ օրհնիր...
(Բայց հո գիտեմ,
Որ չարացած ու զզվանքով
Իրենց զոհին հա՛մ նայում են,
Հա՛մ անիծում ու մտքի մեջ
Հա՜ կրկնում.
_ Թե ջա՜ն ասես, ջա՜ն կլսես,
Բայց թե հանկարծ գլխի ընկնես
Ու դիմակս իսկույն պատռես,
Շա՜տ կզղջաս, կփոշմանե՜ս...)
Զարմանու՜մ եմ...
Զայրանու՜մ եմ...
Գիտե՞ք ինչից .
Միշտ կրկնվող ,
Դժոխածին ա՛յս կեղծիքից...
Հեղինակ` Նարե Մար
(18. 02. 2020թ)
Следующая публикация
Комментарии 12