Предыдущая публикация
ჩვენ
ჩვენ ვიბადებით,რაღაც იმგვარად..მარტო ჩვენა ვართ,უფალი და ის,გარდაცვალება.მზეს ისე ვგავართ.ო,როგორ ვგავართ,აისს და დაისს!
ჩვენ სხვა სახელი"პეპელა"გვქვია და მირაჟივით ვუცქერთ,ამ სამ დღეს!ადრე ღამდება.თენდება,გვიან.გაზაფხულისთვის,უნდა დაზამთრდეს..
ჩვენ,დედამიწას ვით ყვავილს,ვუცქერთ.დავეწაფებით წუთიერ ნექტარს!ყველაფერს ვკარგავთ,ყველაფერს ვუძლებთ!მაინც ვერ ვამჩნევთ,სიცოცხლეს ნეტარს.
უფალს ვიხსენებთ მხოლოდ"კვირა"დღეს.როცა ილევა იმედის ხავსი."იქნებ,სიკვდილსაც დააგვიანდეს?!"ვფიქრობთ.დაკარგულს მერე აქვს ფასი.
მამუკა უნგიაძე
Следующая публикация
Нет комментариев