Предыдущая публикация
ՆԱՄԱԿ
Բարև սիրելիս, կարոտել եմ քեզ,
Տողերս գուցե խորթ թվան մի քիչ,
Բայց ես այնքա՜ն եմ լացել աղեկեզ,
Որ արցունքիցս` չմնաց ոչինչ։
Գրել եմ անկեղծ, գրել եմ շիտակ,
Հանձնել եմ միտքս` մի ճերմակ թղթի,
Խորասուզվել եմ իմ մեջ անհատակ,
Ու տրվել պահի՜ն գիժ ակնթարթի։
Ամեն մի բառի ու տառի վրա,
Սիրտս անզգամ լուռ բաբախել է,
Ձեռքերս հոգնած մաշվում են ահա,
Բայց արյան խորքում` լուռ թաթախել եմ։
Բարև,ես չեմ զլանում բարևել նորից,
Ու կրկնել միայն, որ սիրում եմ քեզ,
Բայց դու այդպես էլ հանդիպման օրից,
Սիրտդ չարեցիր ուղիղ երկու կես։
Դու լավ իմացի՜ր, որ շատ եմ լացե՜լ,
Քո ամեն տվա՜ծ մրմուռի դիմաց,
Թեև արցունքը` աչքիս չեմ բացել,
Բայց այն սիտիս հետ` հալվելով գնաց։
Քամուն եմ հանձնում` նամակս խելառ,
Գուցե երբեք էլ, այն քեզ չհասնի,
Իսկ սեր կոչվածդ` այնժամ էլ չկար,
Գուցե երբեք էլ`սիրտս չտեսնի...
ԷԼԵՆ ՄԵԼԻՔՅԱՆ
Следующая публикация
Комментарии 2
ԻՄ ԷԼԵՆԻ ՆԱՄԱԿԸ
Նամակդ՝ խելառ, քամին հասցրեց,
Բերել իմ տան շեմից ներս էր գցել:
Կարդացի, սիրտս նորից բաբախեց,
Նորից սկսեց աղեկեզ լացել:
Գրել էիր անկեղծ ու շատ շիտակ,
Դու խենթ կին ես, քեզ ո՛չ-ոք չի՛ հաղթի:
Խորասուզվել եմ քո մեջ անհատակ,
Տրվել եմ պահիդ գիժ ակնթարթի:
Ամեն մի տառդ ու բառդ հուզեց,
Հոգիս մարմնիս լքել է ուզում:
Սիրտս նորից սրտիդ սերը ուզեց,
Արյան ծովը մեզ լափել է ուզում:
Դու չզլացար բարևել նորից,
Բայց, ինչպե՞ս,- ինձ մորացի՛ր...,-ասացիր:
Տառապել եմ բաժանման այն օրից,
Երբ սիրտս ու սերս դու մորթեցիր:
Գիտեմ, հավատում եմ արցունքներիդ,
Սրտիդ մրմուռին հավատում եմ ես:
Հոգով ու սրտով դարձել եմ գերիդ,
Սիրտս արել եմ ուղիղ երկու կես:
Իմ Էլենի նամակը ինձ հասավ,
Բայց սերը նա ինձ խնայեց, որ տար:
Սրտիս չհավատաց, ու չտեսավ,
Չտեսավ, որ սերը կյանքում իրոք կար:
...ЕщёԻՄ ԷԼԵՆԻ ՆԱՄԱԿԸ
Նամակդ՝ խելառ, քամին հասցրեց,
Բերել իմ տան շեմից ներս էր գցել:
Կարդացի, սիրտս նորից բաբախեց,
Նորից սկսեց աղեկեզ լացել:
Գրել էիր անկեղծ ու շատ շիտակ,
Դու խենթ կին ես, քեզ ո՛չ-ոք չի՛ հաղթի:
Խորասուզվել եմ քո մեջ անհատակ,
Տրվել եմ պահիդ գիժ ակնթարթի:
Ամեն մի տառդ ու բառդ հուզեց,
Հոգիս մարմնիս լքել է ուզում:
Սիրտս նորից սրտիդ սերը ուզեց,
Արյան ծովը մեզ լափել է ուզում:
Դու չզլացար բարևել նորից,
Բայց, ինչպե՞ս,- ինձ մորացի՛ր...,-ասացիր:
Տառապել եմ բաժանման այն օրից,
Երբ սիրտս ու սերս դու մորթեցիր:
Գիտեմ, հավատում եմ արցունքներիդ,
Սրտիդ մրմուռին հավատում եմ ես:
Հոգով ու սրտով դարձել եմ գերիդ,
Սիրտս արել եմ ուղիղ երկու կես:
Իմ Էլենի նամակը ինձ հասավ,
Բայց սերը նա ինձ խնայեց, որ տար:
Սրտիս չհավատաց, ու չտեսավ,
Չտեսավ, որ սերը կյանքում իրոք կար:
24.12.2016 թիվ
Sagar Varma поэт современности