Предыдущая публикация
ПАД ПАРАСОНАМ ДУМАК...
Адкрасавала лета, адспявала -
Ліло, пякло і "наламала дроў".
А потым клункі ўсе свае звязала
Ды падалося хуценька дамоў.
І восень праляціць, нібы імгненне
Пад парасонам думак і надзей,
Сарваўшы з дрэў апошняе адзенне,
Губляючыся ў прыцемках начэй.
Жыццё ідзе. Час не стаіць на месцы.
Давайце курс трымаць на пазітыў.
Шчэ цёплы ветрык у далонькі плешча
І лашчыць сонца восеньскі матыў...
12;15.09 - 2024 г.
Следующая публикация
Комментарии 8