Предыдущая публикация
Тры старэйшыя браты маёй матулі, Багдановічы: Станісаў, Міхаіл і самы малодшы з братоў - Уладзімір, якія загінулі на вайне і занесены ў кнігу Памяці.
Вечная памяць. Гэта пра іх мой верш БОЛЬ ВАЙНЫ...
БОЛЬ ВАЙНЫ...
Памяці сваёй бабулі, Багдановіч Ідаліі, і
трох яе сыноў: Стася, Міхася і Уладзіміра,
якія загінулі на вайне і занесены ў Кнігу Памяці
Стаю ля брацкае магілы,
Слязу стрымаць не маю сілы.
А дзесьці на чужой старонцы
Асілкі тры – тры дужых хлопцы –
Дзядзькі мае. Шчэ маладыя
Загінулі ў часы ліхія.
Ляжаць каторы год вось гэтак
Сярод бяроз, стракатых кветак.
А можа, нават не ў магіле –
Паснулі там, дзе іх скасілі.
Прыйшла матулі пахаронка,
Як стрэл у сэрца жаваронка…
Было ў яе яшчэ ўчора
Дачкі дзве і сыноў пяцёра.
Жыві як хочаш з гэтым болем…
Пазасыпаны вочы соллю…
Старая плакала ўпотай
Учора, сёння, заўтра, потым…
А ў Дзень святочны Перамогі
Яна крычала ад знямогі,
Ламала рукі, галасіла,
Каб Бог яе забраў, прасіла,
А ці вярнуў бы ёй сыночкаў.
Але гады плялі вяночкі...
За вёснамі мінала лета…
Ды не прыйшлі яны дагэтуль,
Не прыйдуць, родныя, ніколі.
Такая выпала ім доля…
Дзе паляглі навек сыночкі,
Тры гонкіх выраслі дубочкі.
Шпачкі ім весела спяваюць,
Слязою хмаркі паліваюць…
Маланкі ззяюць і вясёлкі.
Бывае горача і золка.
А калі сонца азірнецца,
Здаецца, мама ўсміхнецца…
Следующая публикация
Комментарии 13
Ён да усiх падыходзiць1 Дзякуй вам , зямлячка - асiпаУчанка!