Предыдущая публикация
,"ყოველთვის მეგონა, რომ მგრძნობიარე და ხელოვან ადამიანებს ნებისმიერ დროსა თუ ამინდში შეეძლოთ რაღაცის დაწერა ან შექმნა...
ახლა მივხვდი რამხელა მნიშვნელობა ჰქონია დროსა და ატმოსფეროს .. მაშინ როცა მთელი დღე ცა ნაცრისფერია და ყოველ წუთს წვიმის წვეთებს ელოდები. დგება დრო, როცა ამ ყველაფრის წერას იწყებ და თან ტონალობაში საკუთარი ქვითინის ხმა ჩაგესმოდეს... მშობლის შიში ! ყველაზე დიდი შიში ყოფილა ამ ქვეყნად... შიში იმის კი არა, რომ გაგიწყრეს ან რაიმე მსგავსი... მისი სიცოცხლის დათმობის, უუნარობის ან სულაც მიტოვების შიში !! არცერტი ტკივილიც კი არ იქნება იმაზე მძიმე რასაც ამდროს განიცდი თურმე ... ყველაზე დიდი გრძნობა , სიმდიდრე და სიკეთე მშობლები ყოფილან ! მე ამას იმდროს ვხვდები როცა მის ტკივილს ჩემში ვაიგივებ ... მტკივა ისე როგორც მათ ყველაფერი... მშობლები.. რამხელა ძალა ჰქონია თვითონ ამ სიტყვასაც ... დააფასეთ! მოეფერეთ ! მოუარეთ და იხარხარეთ მათთან ერთად ! ყველაზე ლამაზები ამდროს არიან !
ყველაზე წრფელი გრძნობებიც მხოლოდ მათ აქვთ ჩვენს მიმართ, როგორი უვარგისებიც არუნდა ვიყოთ."
💜
Следующая публикация
Нет комментариев