Предыдущая публикация
Як не любіць?
На ёй пісаў сам Колас
І Крапіва праз байкі размаўляў,
Каб не забылі гэты дзіўны голас,
Які пяшчотай шчыраю кранаў.
На ёй пісалі Мележ і Бядуля,
Навуменка , Шамякін сам пісаў,
Каб словы разумелі, словы чулі
Ды водар беларускі, нас натхняў.
І Быкаў, Куляшоў на ёй пісалі,
Каб гэты цуд не знік і не прапаў,
Каб наша слова звонкае гучала,
А наш народ яго не забываў.
Следующая публикация
Комментарии 9
Якой мелодыяй была б,
Пяшчотай сэрцы б напаўняла
Цяплом незгаснага святла.
І ліўся б той матыў па свеце,
Вяртаў бы ўсіх да каранёў,
І зразумелі б нават дзеці,
Якая ў мове той любоў!
Дзякуй за пачатак новага верша!