Предыдущая публикация
Ды сваё дзяцінства ў хаце не сустрэла.
Успамінаў толькі яркіх шмат адценняў
Ды былога шчасця колькі тут імгненняў.
Радасці былое колькі асалоды,
Толькі час не верне тых маіх паходаў
І не верне болей шчырай весялосці,
Не запросіць болей больш мяне ў госці.
Спіць маё дзяцінства там на цёплай печцы,
А цяпер пачуцці ажывуць у сэрцы.
Хочацца да болю зноў туды вярнуцца
І ў краіне гульняў мілых апынуцца.
Запрашае хата, дзверы адчыняю.
А маё дзяцінства тут не пражывае...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 5