Предыдущая публикация
ЖОЛОН МАМЫТОВ
* * *
Жашоонун тартам кайгы, шаттыктарын
чиркеген паровоздой эшелонун
күчөнүп.
Билбейм кайсыл станцияда, кай күнү
бул жүгүмдөн бошономун.
Тагдырдын сүйрөйм азап-тозокторун
каржалган өгүз өңдүү буурусундан.
Башыма түмөн ойду түйүп алып,
башкага бөлүп берип ырысымдан.
Сүйүү да оңой келбейт бул турмушта
чарчатат.
Көкшүн сууйт чаңкагандан.
Жүрөккө чагылгандын ташы тийип,
ой кыйрайт тамырынан балталанган.
Жок, бүтпөйт аны менен күрөш-кармаш,
сезимде миң кубулуп урат далбас
түрктөрдүн кылычындай иймейген ай,
монголдордун кылычындай илмейген каш.
...Жашоонун тартам кайгы, шаттыктарын
чиркеген паровоздой эшелонун
күчөнүп.
Билбейм, кайсыл станцияда,
кай күнү ал жүгүмдөн бошономун.
Следующая публикация
Нет комментариев