Предыдущая публикация
Бир одам ёнғоқ дарахтининг остида ётаркан, ўйлади:
“Эй, Оллоҳнинг ишларига қойил эмасман, шундоқ катта дарахтда жажжи-жажжи меваларни битадиган қилиб қўйган. Икки қулоч ё келадиган ё келмайдиган палакларда эса, қучоққа сиғмайдиган қовун-тарвузларни халқ этади. Бўлмабди. Аслида қовун-тарвузлар мана шундай катта дарахтларда пишганда, ёнғоқлар эса, полизда этилганда муносиб иш бўларди”.
Шуларни ўйлаб, мулохаза қилиб ётганида битта ёнғоқ пешонасига тушиб, миясини қатиғини чиқариб юбораёзди.
Айтдики:
“Эй Оллох, хар ишингда хикмат бор!”
Следующая публикация
Комментарии 11