Առաջինը գրեմ ՞ եթե անկեղծ ինձ համար խնդիր չի, բայց, ումա պետք իմ գրելը ։ Շատ անգամ եմ առաջինը գրել , զանգել , ուշ, բայց հասկացելեմ , չարժեր նայելով բոլորի աչքերին, տեսն էիի ինքդ քեզ։ Ես չեմ տեսել մեկին ով կգնահատվի , եթե չեն գնահատում ինչի համար առաջինը գրես , որտեղ անտեսված, արհամարվածես քեզ զգալու, իսկ վերջում ստանումես նամակ, ուրախությունից խառնվումես իրար, կորցնումես գլուխտ, ( ինչպես որ երեխան ով մի քանի օր տեսած չի լինում իր Մայիիկին , իսկ տեսնելուց հետո ամբողջ աշխարհը ուրախությունից, գլխի վայր շուռ է գալիս, ) բայց, երբ որ տեսնումես քեզ ուղղված նամակը հասկանումես, չարժեր սրտին լսել , չարժեր քո սիրտը տաքացնեիր փոխարենը ստանալով սառը պատասխան։ Գիտես ամենից շատ դայա ցավացնում ։ Եթե նկատեյի իրենք կգնահատեն, կշարունակեի գրել , բայց եթե չեն գրում ուրեմն իրենց էլ պետք չես, իրենք ունեն նոր ընկերներ, նոր շրջապատ , որոնք ամաչում են քեզանից, իրենց հին ընկերոջից , հինը միշտել շուտա մոռացվում, բայց երբ նեղանում են իրենց նոր ընկերներից սկսումեն հիշել են մեկի մասին, հնի մասին, ով այլևս առաջվա պես չէ.
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Нет комментариев