Предыдущая публикация
#ПазнавальныАўторак 🌟
Выстава скульптуры Льва і Сяргея Гумілеўскіх “Не пакідай мяне, мой светлы сум…” (працяг)
Адной з першых і самых значных сваіх работ Сяргей Гумілеўскі лічыць скульптуру “Вершнік”, выкананую ў 2004 годзе з бронзы. 🐴 Майстар ўспамінае: “З 1994 па 1997 год я вучыўся ў акадэмічных майстэрнях Міхаіла Савіцкага. Для творчай моладзі гэтыя майстэрні былі месцам, дзе адбывалася нашае станаўленне як майстроў, мастакоў. 🎨 Міхаіл Андрэевіч дапамагаў знайсці сваю тэму, выбраць творчы шлях. Ён быў унікальным чалавекам. Вялікім майстрам і вялікім працаўніком. І ў яго быў высокі густ у мастацтве. Савіцкі яго тонка адчуваў, выдатна разбіраўся і разумеў скульптуру, хаця сам быў жывапісцам. Я стаў першым, каму ён дазволіў перавесці справаздачную працу ў метал. 🛠️ Паклапаціўся, і мне вылучылі грошы на адліўку. Крыху пазней “Вершніка” набыў Нацыянальны мастацкі музей”.
Леў Гумілеўскі ўсё жыццё сябраваў з Міхаілам Савіцкім. 🤝 Сяргей Львовіч гаворыць, што яны нечым падобныя: “І Міхасю Андрэевічу, і майму бацьку, тады яшчэ дзіцяці, давялося перажыць шмат выпрабаванняў падчас вайны. 🎖️ Два гады яны з мамай, маёй бабуляй Франяй Вікенцьеўнай, хаваліся ад фашыстаў у лесе, спалі на халоднай зямлі, накрыўшыся яловымі лапамі. 🌲 А пра лёс Міхаіла Савіцкага ведаюць усё: войска, палон, канцлагеры, нечалавечыя выпрабаванні. Абодва не страцілі ў гэтым горане веру ў дабро і людзей, заўсёды падтрымлівалі адзін аднаго. Цяпер мы ведаем Савіцкага як Героя Беларусі, Народнага мастака, лаўрэата мноства прэмій… 🏅 Але былі часы непрызнання, нават цкаванне з боку афіцыйных органаў і розных творчых камісій. Менавіта тады, у 1950-1960-я, побач з Міхасём Андрэевічам, рызыкуючы патрапіць пад раздачу, былі людзі, якія верылі ў яго талент. Адзін з іх — мой бацька. 👨🎨 Лёвушка і Мішаня — так звалі яны адзін аднаго. Працавалі разам доўгія гады, падтрымлівалі ідэі і мары”.
У Льва Мікалаевіча ёсць некалькі прац, прысвечаных свайму сябру. На выставе прадстаўлена скульптура «Партрэт М. Савіцкага», выкананая Гумілеўскім у 2007 годзе, а на фота вы бачыце работу “Партрэт Народнага мастака СССР М. Савіцкага” (1983). 🖼️ Гледзячы на гэтую скульптуру, задумваешся: у дадзеным выпадку рама карціны за плячамі — гэта крылы, якія дазволілі выратавацца, ці гэта цяжкі крыж, які прымушае мастака ўсё нанова перажываць, каб данесці нашчадкам увесь жах фашысцкіх канцлагераў? 😔
Следующая публикация
Нет комментариев