Предыдущая публикация
Микашевичи посетила поэтесса Трухнова Валентина Ивановна, являющаяся членом народной студии "Литературной провинции".
Гостья прогулялась по нашему городу, посмотрела его достопримечательности, посетила городскую библиотеку, прочла свои стихотворения. На коллективном фото 3-я справа.
02:00
Следующая публикация
Комментарии 2
Яшчэ адзін прыгожы гарадок
У глыбінцы беларускага Палесся.
Як зацікавіцца які-небудзь знаток,
То “Мікашэвічамі” гарадок завецца.
Прыгожым стаў ён- не налюбавацца,
Не толькі дзеля “СВЯТА ХЛЕБАРОБАЎ”.
Змог прыгажосцю над руцінай узняцца:
Правінцыяльны воблік свой аздобіў
Прасторам вуліц, нараўне бульварам,
Муралам фантастычным на дамах,
Уласным каляровым тратуарам,
Які ўсцілае неабсяжны шлях.
А колькі кветак усміхнецца вам,
Калі ў гэты горад завітаеце!
Не трэба выглядаці ў “Інстаграм”,
Тут усё інакш душою ўспрымаецца!
З гісторыі мінуўшчыны цікавай
( “Вікіпедыі” дзякуючы, так!),
Аб гэтым месцы местачковым слава
Гуляла і ў Эўропе-гэта факт!
Яшчэ здалёк, у шаснаццатым стагоддзі
(нам спавядаюць звесткі гістарычныя)
Былі тут местачковыя ўгоддзі-
Пацверджана і археалагічна.
Фанерна-лесапільны быў завод
(Тады яшчэ панове панавалі),
А потым ужо, мінуўшы сотню год,
З’явіліся “жалеза-магістралі”.
Фанеру зацанілі эўрапэйцы:
Галандцы, англічане і французы,
Вось не здзіўлюся, што куплялі ...ЕщёМІКАШЭВІЧАМ
Яшчэ адзін прыгожы гарадок
У глыбінцы беларускага Палесся.
Як зацікавіцца які-небудзь знаток,
То “Мікашэвічамі” гарадок завецца.
Прыгожым стаў ён- не налюбавацца,
Не толькі дзеля “СВЯТА ХЛЕБАРОБАЎ”.
Змог прыгажосцю над руцінай узняцца:
Правінцыяльны воблік свой аздобіў
Прасторам вуліц, нараўне бульварам,
Муралам фантастычным на дамах,
Уласным каляровым тратуарам,
Які ўсцілае неабсяжны шлях.
А колькі кветак усміхнецца вам,
Калі ў гэты горад завітаеце!
Не трэба выглядаці ў “Інстаграм”,
Тут усё інакш душою ўспрымаецца!
З гісторыі мінуўшчыны цікавай
( “Вікіпедыі” дзякуючы, так!),
Аб гэтым месцы местачковым слава
Гуляла і ў Эўропе-гэта факт!
Яшчэ здалёк, у шаснаццатым стагоддзі
(нам спавядаюць звесткі гістарычныя)
Былі тут местачковыя ўгоддзі-
Пацверджана і археалагічна.
Фанерна-лесапільны быў завод
(Тады яшчэ панове панавалі),
А потым ужо, мінуўшы сотню год,
З’явіліся “жалеза-магістралі”.
Фанеру зацанілі эўрапэйцы:
Галандцы, англічане і французы,
Вось не здзіўлюся, што куплялі і немцы,
А свая мытня правярала грузы.
Перад вайной, у трыццаць дзевятым годзе,
Мястэчка ўвайшло ў склад Беларусі,
А пры фашысцкай жудаснай нягодзе
Пакутаваць, як уся радзіма, мусіць.
Закатавана тут габрэяў мноства,
Хто працай цяжкай, а хто стрэлам у спіну,
Калі чытаеш успаміны-млосна
Ад жорсткай прадстаўляючай карціны.
Пасляваенны час-час узнаўлення,
Пад’ёму час, залечванне ран,
Пасёлка для рабочых станаўленне,
2005 год-горада стан.
Гудзе сягоння аб ім слава ў свеце:
Заводы знатныя “ГРАНИТ» і «ЖБИ»,
Клапоцяцца тут аб усіх, паверце,
І ратуюць за мір на ўсёй зямлі.
Гранітаздабываючы завод
Шчэ доўга знакамітым у свеце будзе:
Запасаў у недрах хопіць на шмат год,
І тут працуюць “залатыя” людзі.
Душой сваёй прыгожыя і шчырыя,
Дабразычлівасць плешчыцца праз край.
Хай будзе месца тут для ўсіх шчаслівае!
Гэй! Сонейка! Заўсёды ім тут ззяй!
Дастойны горад сёння ўсёй красы!
У гонар ваш спяваю верш вам, людзі!
І хай на святах на ўсе лады
Спяваецца аб мірным шчасці будзен!
19 верасня 2024 года
Валянціна Трухнова