Предыдущая публикация
Tun.
Bir qiz
o'qishdan kech qaytibdi va
yo'lini yaqin qilish uchun
hiyobon orqali yurishga
majbur bo'libdi. Hiyobon ichida
bir ko'chadaydisini ko'rib avval
qo'rqibdi. So'ng Oyatul Kursiy
qur'on vazifasini o'taydi degan
onasini gapi esiga tushib,
duoni o'qib yo'lda xotirjam
ketaveribdi. So'ng uyiga eson
omon yetib kelibdi. Ertasi kuni
qo'shni dugonasini joniga qasd
qilganligi haqidagi shum
habarni eshitibdi. Malum
bo'lishcha qizdan yarim soatlar
keyinroq dugonasi
xiyobondan o'tayotganda u
yerda yurgan daydi qizning
nomusiga tajovuz qilgan.
Bunga chidolmagan dugonasi
joniga qasd qilgan. Qiz bu
o'sha o'zi ko'rgan daydi
ekanligini tushundi va
militsiyaga borib daydini
tashqi ko'rinishini tasvirlab
beribdi. Fotorobot yordamida
daydini tutib kelishdi. Qiz
ko'rgan zoxoti uni tanidi. Daydi
aybini tan oldi. Bu qizni xam
tanidi. shunda tergovchi savol
berdi. Nega bu qizga
tegmading, axir bu qizni
oldinroq ko'ribsanku, - debdi.
Daydi javob beribdi: Men daydi
bo'lsam ham axmoq
emasmanku. Bu qizga qanday
tegaman. Axir bu qiz yolg'iz
emasdi. Yonida bir kishi ham
bor edi...
Следующая публикация
Нет комментариев