- Ög'lim, nimaning rasmini chizayapsan?
- Sizni, oyimni va özimni, - nigohlarini menga qadadi u.
Suratga ahamiyat bersam, özining va mening köksimga yurak chizgan va negadir ularni qora rangga böyagandi.
- Ög'lim, yurak qizil rangda böladi, mana bu qalamda böyash kerak edi.
- Buni bilaman...
- Unda nega qoraga böyading?
U menga aybdorona boqib, gapirishda davom etdi:
- Buvimning aytishicha, boshqalarni yig'latgan odamlarning yuragi qora bölarkan, siz kecha oyimni yig'latdingiz-ku?
Jajjigina ög'limning sözlaridan kechagi dilxiralik yodimga tushib ketdi. Jahlimga erk berib qilgan ishimdan öz ög'lim oldida uyalib qoldim. Shunday bölsada gapni hazilga burdim:
- Unda seniki nega qora. Yoki sen ham biror qöshni qizni yig'latdingmi?
- Yöq. Men hech kimni yig'latmadim. Shunchaki! O'zingiz doim aytasiz-ku, "Sen xuddi menday bölishing kerak", deb. Shunga...
O'zi bilib-bilmay dadasiga saboq berib qo'ygan farzandimni bag'rimga bosar ekanman, etim jimirlab ketdi. Bo'g'zimni kuydirib, bir jumla otilib chiqdi:
- Otangga o'xshama o'g'lim...!!!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 12