სიკვდილი ხშირად მინდება სიცოცხლე არ ვიცი ხანდახან სულ ცოტა ალერსი მჭირდება რომ არ შევიშალო თანდათან ხანდახან ხარხარი მინდება ყვირილი მინდება ხანდახან ხანდახან გულიც კი მისკდება ლამის შევიშალო თანდათან ხანდახან სიშორე მაგიჟებს ჭკუაზე ვიშლები თანდათან ხანდახან არავინ მჭირდება მარტოობა მშლის თანდათან მადლობა უფალს არსებობ ცოდვები შემინდე ხანდახან მე შენი სიცოცხლე მჭირდება რომ არ შევიშალო თანდათან..
მე დავამთავრე სიყვარულის დამარცვალება , მე დავამთავრე სიყვარულის გადრაცვალება .. ის სიყვარული დავამთავრე მერომ მიყვარდა, და ისიც თითქოს ყველაფერი გულს რომ მიკლავდა.
არ მემეტები მაგრამ რა ვქნა არც შენ დამინდე არც ერთი სიტყვა სიყვარულის მე არ გამინდე. მე ქარავნებით მოგიზიდე ლამაზი ბედი, შენკი შავთეთრად შემიღებე ცხოვრების ხედი..
მე ვოცნებობდი დაეხატე უფუნჯოდ მხატვარს, რომელიც ჩემში იმალება და სულ შენ გხატავს. სულ ის მინდოდა მოსულიყო შენთვის ზამთარი, რომ ჩემს სხეულში მომეძებნე სადღაც გამთბარი.
სულ ის მინდოდა მიყვარხარო ჩემთვის რომ გეთქვა, და ამით ჩემი გრძნობა რომ დაგესეტყვა. ბევრი მინდოდა, ალბათ ბევრი რაცარ მერგება, რაცარ მეკუთვნის ის ხომ მაინც არ შემერგება..
რომ არ გიყვარ...Ещёმე დავამთავრე სიყვარულის დამარცვალება , მე დავამთავრე სიყვარულის გადრაცვალება .. ის სიყვარული დავამთავრე მერომ მიყვარდა, და ისიც თითქოს ყველაფერი გულს რომ მიკლავდა.
არ მემეტები მაგრამ რა ვქნა არც შენ დამინდე არც ერთი სიტყვა სიყვარულის მე არ გამინდე. მე ქარავნებით მოგიზიდე ლამაზი ბედი, შენკი შავთეთრად შემიღებე ცხოვრების ხედი..
მე ვოცნებობდი დაეხატე უფუნჯოდ მხატვარს, რომელიც ჩემში იმალება და სულ შენ გხატავს. სულ ის მინდოდა მოსულიყო შენთვის ზამთარი, რომ ჩემს სხეულში მომეძებნე სადღაც გამთბარი.
სულ ის მინდოდა მიყვარხარო ჩემთვის რომ გეთქვა, და ამით ჩემი გრძნობა რომ დაგესეტყვა. ბევრი მინდოდა, ალბათ ბევრი რაცარ მერგება, რაცარ მეკუთვნის ის ხომ მაინც არ შემერგება..
რომ არ გიყვარდი ჩემთვის ხომ არ დაგიმალია, მევარ ასეთი შენ რას გერჩი ყველას ხიდი ვარ , ყველა ზედ მივლის მაგრამ თავად საით მივდივარ ჩემთვისაც არის სადღაც გზები მაგრამ ვერ ვხედავ..
ან ბრმავარ ანდა კიდე წასვლას ვერ ვბედავ, მერომ წავიდე მერე რა ვქნა ვის მიგაბარო ? ნუთუ არჯობდა ერთხელ გეთქვა რომ მიყვარხარო ალბათ არჯობდა რადგან ენა არ აგიმღერდა,
ალბათ სხეულში შენი გული ვერ მიმიღებდა, ალბათ დაგღალე და ამიტომ აღარ გინდივარ სწორედ ამიტომ სიყვარულო შენგან მივდივარ
ასეთ დროს, საერთოდ, ფხიზლობენ გიჟები - ხუთი საათია, ღამის, არასრული. გკითხულობ... გკითხულობ - წიგნივით ქვიშების, არც დასაწყისი გაქვს და არც დასასრული.
გკითხულობ ბრაილით, სანტიმეტრ-სანტიმეტრ, სხეულზე სხეულით მიკრულს და მიბორკილს და მთვარე, ნიკელის თხუთმეტი სენტიმი, პროფილით აბატი მონარქის, სებორგელ,
გვიყურებს ანთებულ თვალებით კორუნდის და სულში უსკდება ვარსკვლავთა ეგზემა და იცის, არ უნდა, არ უნდა, არ უნდა, არ უნდა დაეცეს და მაინც ეცემა...
და მერე წამია წუთისოფელიც კი. და მერე მთვარესაც თავში ქვა უხლია! დგას ღამე ფანჯრებთან, როგორც ობელისკი და ახლა შეშლამდე ისეთი ახლოა,
რომ ამ დროს, საერთოდ, ფხიზლობენ გიჟები - ხუთი საათია, ღამის, არასრული. გკითხულობ... გკითხულობ - წიგნივით ქვიშების, არც დასაწყისი გაქვს და არც დასასრული.
დაღონებული და მარად სუსტი, სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა. დღესაც შორეულ მეგობარს უცდი, მაგრამ მან მოსვლა დაიგვიანა.
მახსოვს, ცრემლები შენ თვალს უვლიდა, ალბათ ფიქრებმა ასე დაგღალა, და უცხო ბინის ყრუ სართულიდან შენ ფრინველივით დაჰყურებ ქალაქს.
მიხვალ როიალთან და როგორც გიჟი იწყებ კლავიშზე ხელების თამაშს. შენ ძლიერ გინდა და რაღაც გიშლის, რომ გყავდეს ბავშვი, რომ იყო დამა.
სარკესთან ზიხარ და ფიქრობ სხვაზე, ხან, როგორც მტრედი, თვალებს დანაბავ. მიყვები ბედის უცნაურ ხაზებს, და ნატრობ ვიღაც არათანაბარს.
შენი ლოდინი სანამდი დასტანს, ანდა სანამდი იქნები წმინდა. რის მიზეზია, ჯერ ახალგაზრდას, რომ შენ ცხოვრება ასე მოგწყინდა.<...Ещёდაღონებული და მარად სუსტი, სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა. დღესაც შორეულ მეგობარს უცდი, მაგრამ მან მოსვლა დაიგვიანა.
მახსოვს, ცრემლები შენ თვალს უვლიდა, ალბათ ფიქრებმა ასე დაგღალა, და უცხო ბინის ყრუ სართულიდან შენ ფრინველივით დაჰყურებ ქალაქს.
მიხვალ როიალთან და როგორც გიჟი იწყებ კლავიშზე ხელების თამაშს. შენ ძლიერ გინდა და რაღაც გიშლის, რომ გყავდეს ბავშვი, რომ იყო დამა.
სარკესთან ზიხარ და ფიქრობ სხვაზე, ხან, როგორც მტრედი, თვალებს დანაბავ. მიყვები ბედის უცნაურ ხაზებს, და ნატრობ ვიღაც არათანაბარს.
შენი ლოდინი სანამდი დასტანს, ანდა სანამდი იქნები წმინდა. რის მიზეზია, ჯერ ახალგაზრდას, რომ შენ ცხოვრება ასე მოგწყინდა.
ოთახში ზიხარ შენ, ავადმყოფი, ხან როგორც ბავშვი ძილს მიეცემი. შენ ეს ჰაერი თითქოს არ გყოფნის, და გინდა გლოვა და გინდა ცრემლი.
დაღონებული და მარად სუსტი, სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა. ახლაც შორეულ მეგობარს უცდი, რომელმაც ასე დაიგვიანა…
თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ, მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ, გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ. იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ, ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ, ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ, ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?! მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება, ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება, სულ შენთან არის ჩემი გონებადა აღარ მტანჯავს ის მოგონება. ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ, შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ, რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ, უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!!
მინდა რომ გულში ჩაგიკრა, კოცნით აგივსო თვალები. იცოდე, ჩემზე ძალიან, არავის არ ეყვარები. რაღაც ჩურჩული ჩამესმის, ეს ჩემი გული ხმიანობს, მინდა ხმამაღლა ვიყვირო: –მიყვარხარ ადამიანო!.. შენზე გრძნობებით ავსილმა, მსურს დავიარო ქუჩები და დაგიკოცნო ეგ შენი ულამაზესი ტუჩები. ჩემს გულისნადებს ვერ გეტვი, ჩემს სათქმელს გასცემს თვალები ჩემი გრძნობა რომ გაიგო, უთუოდ შეგებრალები. მე სიბრალული არ მინდა, მე სიყვარული მჭირდება! ვიცი უშენოდ მოვკვდები, სიცოცხლე გამიჭირდება... ეს ცემი გული გაჰკივის, ეს ჩემი გული ხმიანობს... მინდა ხმამაღლა ვიყვირო
უბრალოდ მიყვარხარ ძალიან უბრალოდ , უბრალოდ ისე, როგორც არავინ მყვარებია , თუ ვინმე მენატრება, თუ რამის ხილვა მინდა მხოლოდ შენა ხარ და შენი თვალებია. არ ვიცი რა მიზეზით, რატომ ან რის გამო, არ ვიცი ,შენ მე ,რატომ უნდა შემიყვარო. მე მხოლოდ ის ვიცი ,რომ ერთადერთო !!! რომ ყველაზე ძლიერ მიყვარხარ უბრალოდ. მუდამ შენზე ვფიქრობ ,მუდამ შენზე ვდარდობ, მუდამ მენატრები ჩემთან რომ არა ხარ. მინდა გიპოვო და გითხრა, გაგრძნობინო, თუ როგორ ძალიან უბრალოდ მიყვარხარ... https://www.youtube.com/watch?v=QMPMYUqGGF4
გულო მოწყენილო... გულო სევდიანო...გულო რამდენჯერ ჩუმად ცრემლიანობ.გულში რამდენი დარდი ეტევა...ღმერთო მიეცი ამ გულს შეძლება.გული პატარა... მაგრამ ვრცელია,ოი, რამდენი რამის მთქმელია...სუყველას გულში ადგილს მიუჩენს...ვერავინ ხვდება... გულის რა აწუხებს..ჩუმად იტირებს... ჩუმად იდარდებს...მერე იცინებს... მერე ინანებს...სიცილით ბევრჯერ მწარედ იტირებს...ასე იყუჩებს გული ტკივილებს.გულო შენა ხარ... ბოლოც და თავიც...გულო შენშია სიცოცხლის არსი,მინდა ცხოვრებას მივყვე ბოლომდე...გულო არ დამთმო... გულო იცოცხლე.გულო უშენოდ ცხოვრება რაა...?ერთი წამია, და წამი რააა...გულში ჩამარხულ წლების ტკივილებს...შენ სიკვდილამდე ვერ დაივიწყებ
ლამაზ ქალს ლამაზად უნდა ეფერო, ვარდები მიუძღვნა გულით, გულის ფიცარზე უნდა გეწეროს მისი სიწმინდე სულის. მკერდში ჩაკრული უნდა ატარო, არ ავნოს ზამთრის ყინვამ, უნდა გინდოდეს მისთვის სამყარო სუფთა, ლამაზი , წმინდა. ლამაზ ქალს გული უნდა მიუძღვნა ბედნიერებით ათრო, რომ არ იაროს გულდაკოდილმა ამ ქვეყანაზე მარტომ. ლამაზ ქალს ლექსი უნდა მიუძღვნა რომ გაიღიმოს ხშირად, ლამაზ ქალს სითბო უნდა აჩუქო, რომ ჩაეძინოს მშვიდად. ლამაზ ქალს ისე უნდა მოექცე, რომ შეგიყვაროს გულით, რადგან ქალია სამყაროს დედა, ღირსია სიყვარულის. http://www.youtube.com/watch?v=1qM24WGB7Ew
Не забывайте тех, кто вас любил когда-то, Пусть не отчаянно, без боли и тоски. Вы, верно, сами были виноваты, Что не сумели подарить другой любви. Не забывайте тех, кто ждал вас у порога, Считая дни, часы, секунды и года. Их в мире этом было не так много, И, может быть, не будет никогда. Не забывайте тех, кто сердце вам доверил, Кто позволял его вам бережно хранить. Не забывайте тех, кто вам когда-то верил, Кто смог вас больше жизни полюбить…
მომნატრებიხარ,როგორც შავ ზღვას თეთრი თოლია, იმ მონატრებით_რუსთაველს რომ მოუგონია. მომნატრებიხარ,ვით ზამთარში სითბო მაისის და ცხელ აგვისტოს საამური,გრილი დაისი. მომნატრებიხარ,აღარ ვიცი რას შეგადარო, მენატრები და მონატრებით მინდა გატარო. როგორც მთის ირემს წყაროს წყალი მოენატრება, დაეწაფება და გააბნევს წყურვილს დარდებად. მე მინდა შენთან,როგორც ვარსკვლავს უნდა მთვარესთან, ისე მჭირდები,როგორც ავდარს გამოდარება. უკვე იქ გეძებ,სადაც არ ხარ და ვერც იქნები და მენატრები,როგორც ზამთარს თოვლის ფიფქები. მომლანდებიხარ,გულში დარდად მომძალებიხარ, როგორც არასდროს,ისე ძლიერ მომნატრებიხარ.....
ზღვისფერი გაქვს თვალები და, თავად ჰგავხარ ზღვას, თუ არ შეგებრალები და, მისთხოვდები სხვას, მივატოვებ გაზაფხულზე თესვასა და ხვნას, გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხსა და მტკვარს, ცეცხლს გავატან შენს სამყოფელს, შენს სიყვარულს ქარს, და მოგიკლავ, მოღალატევ, მაგ ნაფერებ ქმარს... ზღვისფერი გაქვს თვალები, და თავად ჰგავხარ ზღვას.
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 183
მერე რა, თუ ცოტა მოვიწყინე,
ცოტაც თუ ცრემლები მომერია,
გულით ღიმილიანს სადღა ნახავ,
აბა ბედნიერი რომელია?!
მერე რა, თუ ტკივილს გავუჩუმდი,
ცოტაც დავიბენი და თან კიდევ,
გრძნობა ჩარჩოში თუ მოვაქციე,
და ზედ ოცნებები გადავკიდე.
მერე რა, თუ ცოტა დავიღალე,
მაინც უიმედო ქარებია,
წუთი, წუთიც კი ვერ გავიხსენე,
როცა გულს არავინ ჰყვარებია.
მერე რა, თუ ხელი ჩავიქნიე,
ვწვეთავ მოთმინების ფიალიდან,
სოფელს ვერაფერი გამოვტყუე,
ასე აღმა-დაღმა ტრიალიდან.
მერე რა, თუ გული ამიტირეს,
მე არც პირველი ვარ და არც ბოლო,
ქალის ძალ_ღონე რომ დამიბედეს,
მინდა სიამაყედ ავიყოლო.
მერე რა, თუ ისევ გავიხსენებ,
ხეებს შემოდგომის ფერიანებს,
ისევ ძველი სევდით თუ დავყვები,
ადრე ღიმილმორთულ ლელიანებს.
ზოგჯერ ცხოვრება თუ გაგვაოცებს,
მერე რა, თუ ნატვრაც დამელია,
გულით ღიმილიანს სადღა ნახავ,
ყოველ საღამოს, როცა მზე ჩადის
და თეთრი ზეცა ნელა ბინდდება
მე შენზე ფიქრი ისევ მეძახის
მე შენთან ყოფნა ძლიერ მინდება.
შენი თვალების ნაცნობი ფერი
მაკლია მაშინ და მენატრება,
როცა მილეულ მზის შუქს შევცქერი
არ ვიცი, ასე რად მემართება.
მე ვერ ვგრძნობ შენი სხეულის სითბოს,
შენი ტუჩების მე მკლავს წყურვილი
და არ არსებობს ამქვეყნად თითქოს
სხვა ნატვრა, ანდა სულ სხვა სურვილი.
მხოლოდ მართობენ შენზე ფიქრები...
უშენოდ ყოფნას ძლიერ განვიცდი,
და მაინც თუკი ჩემი იქნები
თუნდაც მილიონ წელწადს დაგიცდი.
...Ещёყოველ საღამოს, როცა მზე ჩადის
და თეთრი ზეცა ნელა ბინდდება
მე შენზე ფიქრი ისევ მეძახის
მე შენთან ყოფნა ძლიერ მინდება.
შენი თვალების ნაცნობი ფერი
მაკლია მაშინ და მენატრება,
როცა მილეულ მზის შუქს შევცქერი
არ ვიცი, ასე რად მემართება.
მე ვერ ვგრძნობ შენი სხეულის სითბოს,
შენი ტუჩების მე მკლავს წყურვილი
და არ არსებობს ამქვეყნად თითქოს
სხვა ნატვრა, ანდა სულ სხვა სურვილი.
მხოლოდ მართობენ შენზე ფიქრები...
უშენოდ ყოფნას ძლიერ განვიცდი,
და მაინც თუკი ჩემი იქნები
თუნდაც მილიონ წელწადს დაგიცდი.
მე მახალისებს შენი დანახვა,
შენ იასამნის აგდის სურნელი,
მაშინაც, როცა ჩემთან არა ხარ,
ხარ სანატრელი და სასურველი.
ყოველ საღამოს, როცა მზე ჩადის
და თეთრი ზეცა ნელა ბინდდება
მე შენზე ფიქრი ისევ მეძახის
მე შენთან ყოფნა ძლიერ მინდება
სიცოცხლე არ ვიცი ხანდახან
სულ ცოტა ალერსი მჭირდება
რომ არ შევიშალო თანდათან
ხანდახან ხარხარი მინდება
ყვირილი მინდება ხანდახან
ხანდახან გულიც კი მისკდება
ლამის შევიშალო თანდათან
ხანდახან სიშორე მაგიჟებს
ჭკუაზე ვიშლები თანდათან
ხანდახან არავინ მჭირდება
მარტოობა მშლის თანდათან
მადლობა უფალს არსებობ
ცოდვები შემინდე ხანდახან
მე შენი სიცოცხლე მჭირდება
რომ არ შევიშალო თანდათან..
მე დავამთავრე სიყვარულის გადრაცვალება ..
ის სიყვარული დავამთავრე მერომ მიყვარდა,
და ისიც თითქოს ყველაფერი გულს რომ მიკლავდა.
არ მემეტები მაგრამ რა ვქნა არც შენ დამინდე
არც ერთი სიტყვა სიყვარულის მე არ გამინდე.
მე ქარავნებით მოგიზიდე ლამაზი ბედი,
შენკი შავთეთრად შემიღებე ცხოვრების ხედი..
მე ვოცნებობდი დაეხატე უფუნჯოდ მხატვარს,
რომელიც ჩემში იმალება და სულ შენ გხატავს.
სულ ის მინდოდა მოსულიყო შენთვის ზამთარი,
რომ ჩემს სხეულში მომეძებნე სადღაც გამთბარი.
სულ ის მინდოდა მიყვარხარო ჩემთვის რომ გეთქვა,
და ამით ჩემი გრძნობა რომ დაგესეტყვა.
ბევრი მინდოდა, ალბათ ბევრი რაცარ მერგება,
რაცარ მეკუთვნის ის ხომ მაინც არ შემერგება..
რომ არ გიყვარ...Ещёმე დავამთავრე სიყვარულის დამარცვალება ,
მე დავამთავრე სიყვარულის გადრაცვალება ..
ის სიყვარული დავამთავრე მერომ მიყვარდა,
და ისიც თითქოს ყველაფერი გულს რომ მიკლავდა.
არ მემეტები მაგრამ რა ვქნა არც შენ დამინდე
არც ერთი სიტყვა სიყვარულის მე არ გამინდე.
მე ქარავნებით მოგიზიდე ლამაზი ბედი,
შენკი შავთეთრად შემიღებე ცხოვრების ხედი..
მე ვოცნებობდი დაეხატე უფუნჯოდ მხატვარს,
რომელიც ჩემში იმალება და სულ შენ გხატავს.
სულ ის მინდოდა მოსულიყო შენთვის ზამთარი,
რომ ჩემს სხეულში მომეძებნე სადღაც გამთბარი.
სულ ის მინდოდა მიყვარხარო ჩემთვის რომ გეთქვა,
და ამით ჩემი გრძნობა რომ დაგესეტყვა.
ბევრი მინდოდა, ალბათ ბევრი რაცარ მერგება,
რაცარ მეკუთვნის ის ხომ მაინც არ შემერგება..
რომ არ გიყვარდი ჩემთვის ხომ არ დაგიმალია,
მევარ ასეთი შენ რას გერჩი ყველას ხიდი ვარ ,
ყველა ზედ მივლის მაგრამ თავად საით მივდივარ
ჩემთვისაც არის სადღაც გზები მაგრამ ვერ ვხედავ..
ან ბრმავარ ანდა კიდე წასვლას ვერ ვბედავ,
მერომ წავიდე მერე რა ვქნა ვის მიგაბარო ?
ნუთუ არჯობდა ერთხელ გეთქვა რომ მიყვარხარო
ალბათ არჯობდა რადგან ენა არ აგიმღერდა,
ალბათ სხეულში შენი გული ვერ მიმიღებდა,
ალბათ დაგღალე და ამიტომ აღარ გინდივარ
სწორედ ამიტომ სიყვარულო შენგან მივდივარ
ხუთი საათია, ღამის, არასრული.
გკითხულობ... გკითხულობ - წიგნივით ქვიშების,
არც დასაწყისი გაქვს და არც დასასრული.
გკითხულობ ბრაილით, სანტიმეტრ-სანტიმეტრ,
სხეულზე სხეულით მიკრულს და მიბორკილს
და მთვარე, ნიკელის თხუთმეტი სენტიმი,
პროფილით აბატი მონარქის, სებორგელ,
გვიყურებს ანთებულ თვალებით კორუნდის
და სულში უსკდება ვარსკვლავთა ეგზემა
და იცის, არ უნდა, არ უნდა, არ უნდა,
არ უნდა დაეცეს და მაინც ეცემა...
და მერე წამია წუთისოფელიც კი.
და მერე მთვარესაც თავში ქვა უხლია!
დგას ღამე ფანჯრებთან, როგორც ობელისკი
და ახლა შეშლამდე ისეთი ახლოა,
რომ ამ დროს, საერთოდ, ფხიზლობენ გიჟები -
ხუთი საათია, ღამის, არასრული.
გკითხულობ... გკითხულობ - წიგნივით ქვიშების,
არც დასაწყისი გაქვს და არც დასასრული.
სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა.
დღესაც შორეულ მეგობარს უცდი,
მაგრამ მან მოსვლა დაიგვიანა.
მახსოვს, ცრემლები შენ თვალს უვლიდა,
ალბათ ფიქრებმა ასე დაგღალა,
და უცხო ბინის ყრუ სართულიდან
შენ ფრინველივით დაჰყურებ ქალაქს.
მიხვალ როიალთან და როგორც გიჟი
იწყებ კლავიშზე ხელების თამაშს.
შენ ძლიერ გინდა და რაღაც გიშლის,
რომ გყავდეს ბავშვი, რომ იყო დამა.
სარკესთან ზიხარ და ფიქრობ სხვაზე,
ხან, როგორც მტრედი, თვალებს დანაბავ.
მიყვები ბედის უცნაურ ხაზებს,
და ნატრობ ვიღაც არათანაბარს.
შენი ლოდინი სანამდი დასტანს,
ანდა სანამდი იქნები წმინდა.
რის მიზეზია, ჯერ ახალგაზრდას,
რომ შენ ცხოვრება ასე მოგწყინდა.<...Ещёდაღონებული და მარად სუსტი,
სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა.
დღესაც შორეულ მეგობარს უცდი,
მაგრამ მან მოსვლა დაიგვიანა.
მახსოვს, ცრემლები შენ თვალს უვლიდა,
ალბათ ფიქრებმა ასე დაგღალა,
და უცხო ბინის ყრუ სართულიდან
შენ ფრინველივით დაჰყურებ ქალაქს.
მიხვალ როიალთან და როგორც გიჟი
იწყებ კლავიშზე ხელების თამაშს.
შენ ძლიერ გინდა და რაღაც გიშლის,
რომ გყავდეს ბავშვი, რომ იყო დამა.
სარკესთან ზიხარ და ფიქრობ სხვაზე,
ხან, როგორც მტრედი, თვალებს დანაბავ.
მიყვები ბედის უცნაურ ხაზებს,
და ნატრობ ვიღაც არათანაბარს.
შენი ლოდინი სანამდი დასტანს,
ანდა სანამდი იქნები წმინდა.
რის მიზეზია, ჯერ ახალგაზრდას,
რომ შენ ცხოვრება ასე მოგწყინდა.
ოთახში ზიხარ შენ, ავადმყოფი,
ხან როგორც ბავშვი ძილს მიეცემი.
შენ ეს ჰაერი თითქოს არ გყოფნის,
და გინდა გლოვა და გინდა ცრემლი.
დაღონებული და მარად სუსტი,
სარკესთან ფიქრობ, როგორც დიანა.
ახლაც შორეულ მეგობარს უცდი,
რომელმაც ასე დაიგვიანა…
ტერენტი გრანელი
ნეტავ, ახლა გხედავდე,
ნეტავ, ჩემთან მოხვიდოდე
გულში ჩაიხედავდე!
ნეტავ, ახლა გეხვეოდე,
ნეტავ, გულში გიკრავდე,
ნეტავ, ჩემო ანგელოზო
ოდნავ მაინც გიყვარდე.
ნეტავ, ახლა მიღიმოდე
ამბორისთვის მიხმობდე
ნეტავ, მხოლოდ ჩემი იყო
არავისზე ფიქრობდე.
ნეტავ, ახლა გიმღეროდე
შენს წინაშე ვდნებოდე,
ნეტავ ,ჩემი სიყვარულის
ქსელში გაებმებოდე.
ნეტავ, თვალებს გიკოცნიდე
ნეტავ, ასე ხდებოდეს,
ღმერთო ჩემო ეს სურვილი
ნეტავ ამიხდებოდეს.
თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ, მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ, გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ. იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ, ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ, ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ, ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?! მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება, ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება, სულ შენთან არის ჩემი გონებადა აღარ მტანჯავს ის მოგონება. ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ, შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ, რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ, უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!!
იცოდე, ჩემზე ძალიან, არავის არ ეყვარები.
რაღაც ჩურჩული ჩამესმის, ეს ჩემი გული ხმიანობს,
მინდა ხმამაღლა ვიყვირო: –მიყვარხარ ადამიანო!..
შენზე გრძნობებით ავსილმა, მსურს დავიარო ქუჩები
და დაგიკოცნო ეგ შენი ულამაზესი ტუჩები.
ჩემს გულისნადებს ვერ გეტვი, ჩემს სათქმელს გასცემს თვალები
ჩემი გრძნობა რომ გაიგო, უთუოდ შეგებრალები. მე სიბრალული არ მინდა,
მე სიყვარული მჭირდება! ვიცი უშენოდ მოვკვდები,
სიცოცხლე გამიჭირდება... ეს ცემი გული გაჰკივის,
ეს ჩემი გული ხმიანობს... მინდა ხმამაღლა ვიყვირო
უბრალოდ ისე, როგორც არავინ მყვარებია ,
თუ ვინმე მენატრება, თუ რამის ხილვა მინდა
მხოლოდ შენა ხარ და შენი თვალებია.
არ ვიცი რა მიზეზით, რატომ ან რის გამო,
არ ვიცი ,შენ მე ,რატომ უნდა შემიყვარო.
მე მხოლოდ ის ვიცი ,რომ ერთადერთო !!!
რომ ყველაზე ძლიერ მიყვარხარ უბრალოდ.
მუდამ შენზე ვფიქრობ ,მუდამ შენზე ვდარდობ,
მუდამ მენატრები ჩემთან რომ არა ხარ.
მინდა გიპოვო და გითხრა, გაგრძნობინო,
თუ როგორ ძალიან უბრალოდ მიყვარხარ... https://www.youtube.com/watch?v=QMPMYUqGGF4
იმ მონატრებით_რუსთაველს რომ მოუგონია.
მომნატრებიხარ,ვით ზამთარში სითბო მაისის
და ცხელ აგვისტოს საამური,გრილი დაისი.
მომნატრებიხარ,აღარ ვიცი რას შეგადარო,
მენატრები და მონატრებით მინდა გატარო.
როგორც მთის ირემს წყაროს წყალი მოენატრება,
დაეწაფება და გააბნევს წყურვილს დარდებად.
მე მინდა შენთან,როგორც ვარსკვლავს უნდა მთვარესთან,
ისე მჭირდები,როგორც ავდარს გამოდარება.
უკვე იქ გეძებ,სადაც არ ხარ და ვერც იქნები
და მენატრები,როგორც ზამთარს თოვლის ფიფქები.
მომლანდებიხარ,გულში დარდად მომძალებიხარ,
როგორც არასდროს,ისე ძლიერ მომნატრებიხარ.....
თუ არ შეგებრალები და, მისთხოვდები სხვას,
მივატოვებ გაზაფხულზე თესვასა და ხვნას,
გადავლახავ ადიდებულ ჭოროხსა და მტკვარს,
ცეცხლს გავატან შენს სამყოფელს, შენს სიყვარულს ქარს,
და მოგიკლავ, მოღალატევ, მაგ ნაფერებ ქმარს...
ზღვისფერი გაქვს თვალები, და თავად ჰგავხარ ზღვას.
ისევ ზღვისფერი დამაქვს თვალები
ისევ ზღვისფერი დამაქვს თვალები,
სხვისი ცოლი ვარ კვლავ,
ისევ შორიდან მელიცლიცები,
ისევ შორიდან მკლავ,
ო, რა ტყუილად დაგიქადნია,
მე მოგიკლავო ქმარს.
შენი სიტყვები,
შენი მუქარა გაჰყვა შარშანდელ ქარს.
სხვისი ვარ, ისევ ჩემი თითები
სხვისთვის გაიშლის თმას.
სხვის წისქვილს ვასხამ ცრემლიან პეშვებს,
სხვისი სახნისით ვხნავ. . . .
ისევ ზღვისფერი დამაქვს თვალები,
სხვისი ცოლი ვარ კვლავ
გთხოვ დამივიწყო აღარ გამოჩნდე
შენი აქ ყოფნა მკლავს.
Чужая боль не трогала тебя...
Душа твоя во тьму стремится...
Желаешь убедиться?
О жалкий дух, ты породнился с тьмой,
Жестоко жизнь других отравлена тобой.
Душа твоя полна грехов и смрада...
Падёшь навеки ты в глубины ада!