✵★ Ե ղ ի շ Մանուկյան ★✵

13:53
13:57
Ծնվել է 1865 թ․ փետրվարի 25-ին Շապին Գարահիսարում,արհեստավորի ընտանիքում;Սովորել ՝է տեղի Մուշեղյան վարժարանում;1884 թ․տեղափոխվել է Կ․ Պոլիս և աշխատել որպես հյուսն;1894 թվից զինվորագրվել է Հայաստանի ազատագրական գործին;Կռվել է նախ Վազգենի,Գուրգենի և ապա հայդուկապետ Սերոբ Աղբյուռրի խմբերում;1899 թվից,Սերոբ Աղբյուրի մահից հետո,Անդրանիկը դառնում է գորցող հայդուկային խմբերի ղեկավար,ժողովրդական հերոսի համբավ վաելում;Անդրանիկի աչքի ընկնող հաղթանակներից է առանձնապես Մշո Առաքելոց վանքի պաշտպանական մարտերը,Ծովասարի,Աղտամարի և Գոմեր գյուղի կռիվները;1902-1904 թթ․նա կռիվներ է մղում Տարոնում,Սասունում,Վասպուրականում,1908թ․երիտթուրքրի ձեռնարկած <<հեղափոխությունը>>չոգևորեց Անդրանիկին։ Նա մեկնեց Բուլղարիա,Բալկանյան պատերազմի օրերին Գ․Նժդեհի հետ միասին կազմեց հայ կամավորական խումբ և մարտնչեց թուրքերի դեմ։Առաջին համաշխարհային պատերազմն սկսելուց հետո շտապեց Թիֆլիս և կազմեց Առաջին հայ կամավորական գունդը։ Անդրանիկի հրամանատարությամբ գունդը աչքի ընկավ առանձնապես Դիլմանի ճակատամարտում (1915 թ․)Կովկասյան բանակի հրամանատարությունը բարձր գնահատելով հայ կամավորների և Անդրանիկի քաջությունն ու մարտական ծառայությունները,նրան պարգևատրում է ռուսական շքանշաններով,իսկ 1918-ին շնորհում գեներալ-մայորի կոչում և նշանակում էրզրումի պաշտպանության ղեկավար։ Կովկասյան ռազմաճակտի կազմալուծման պայմաններում Էրզրումի պաշտպանությունը ձաղողվում է։Պաշտպանական կռիվներ մղելով և աստիճանաբար հետ նահանջելով,Անդրանիկը ապահովել է արևմտահայերի գաղթը դեպի Արևելյան Հայաստան։1919-ին,հիասթավելով ամեն ինչից և բոլորից,մեկնում է արտասահման։Մահացել է ԱՄՆ-ի Ֆրեզնո քաղաքում 1927-թ։Աճյունը ամփոփված է Փարիզի Պեր-Լաշեզ գերեզմանատանը։Անդրանիկի վերջին խոսքը եղել է <<Ափսո՛ս,գործս կիսատ մնաց>> բարերը։