💡Կյանքին հարմարվելու մարդկանց ճիգերը բազմազան են, մեկը հանգիստ թույլ ա տալիս, որ սոցիումը իր հետ ինչ ուզի անի, որ հետո էլ ինքը իրավունք ստանա մարդկանց հետ անել այն ինչ խելքին փչի: Մեկն էլ չի համակերպվում սոցիալ-հասարակական պաթոգեն դրվածքի հետ ու այլ կերպ ա հարմարվում կյանքին: Այսպես ասած՝ մյուսներից տարբերվող ձևով:

Ի վերջո, ողջ մարդկության հիմնական նպատակը աշխարհին ու կյանքին հարմարվելու մղումն ա, մեկի մոտ ստացվում ա, մյուսի մոտ ոչ այնքան: Էստեղ ուշադիր, էն մարդիկ, որոնք ոչ այնքան լավ են հարմարվել այս աշխարհի պաթոգեն դրվածքին, ինչ-որ պահի սկսեցին համարվել հոգեկան տառապանք ունեցողներ:
Հիերարխիան էն օղակն ա կամ կառույցը, որտեղ ոչ կոմպետենտները իրենց ամենից պաշտպանվածն են զգում: Բնության մեջ չկա նման սիստեմ, բոլորը հարմարվում են կյանքի դժվարություններին իրենց ձևով, իսկ հիերարխիան ստիպում ա, որ բոլորը միայն մի ձևով հարմարվեն: Սա իհարկե առաջ ա բերում բազմաթիվ խնդիրներ, որոնց լուծումը դեռ հենց այդ նույն հիերարխիան անկարող ա տալ: Պարզվեց, որ կան մարդիկ, որոնք ունեն հոգեկան տառապանք և կան մարդիկ, որոնք չունեն, նաև պարզվեց, որ չունեցողներն ավելի շատ են, քան ունեցողները, և ինչ-որ պահի չունեցողները սկսեցին որոշել թե ինչպես պիտի ավերեն հոգեկան տառապանք ունեցողների առանց այն էլ տառապած ու ավերված կյանքը, որ ավելի ճոխ լինի պատկերը՝ տալով նրանց հոգեֆիզիկական ոլորտում և սոցիալ-հասարակական կյանքում բազմաթիվ սահմանափակումներ: