გვგონია, რომ
ვცხოვრობთ, გვგონია,
რომ ვიცნობთ
ერთმანეთს, გვგონია
გვძულს, გვიყვარს...
გვინდა არ გვინდა,
სინამდვილეში
სულაც არაა ასე,
როგორც ჩვენ
გვგონია. უფრო
მეტიც, საერთოდ არ
ვართ, არ ვარსებობთ
ბუნებაში.
ერთმანეთისთვის
ვარსებობთ მხოლოდ,
ერთმანეთის
სატანჯველად.
როგორც უხდება სამყურას ნამი, როგორც ამშვენებს ველებს სოსანი, ისე მინდოდა გულთან მყოლოდი, ვით ჩუმი ცრემლის კრიალოსანი... დამებნა ქარში და ახლა უხმოდ თვალებზე ხელებს ვაფარებ ტკივილს, ვეღარ ვეწევი გაფრენილ დღეებს და ვეღარ ვაწვდენ შენამდე ღიმილს. სიყვარულისფერ დარდსაც აქვს გემო... მოშიებულზე, ვით პურის ყუას... კოკისპირული მოვიდა წვიმა, ცაც ეგუება ახლა მზის უარს.
mowyenili xart da ar icit rogor gamxiaruldet da ar icit rogor gaixalisot xasiati da gatarot uket dro shemobrdzandit chventan registracia dzalian advili da martivia saitis misamarti aris >>SOCIALI.GE< nu washlit am fostas gtxovt dalaiqot da tu mogewonebat chveni megobruli saiti gasartobi saiti gavrcelot tqvenc rata yvelam gaigos am saitis shesaxef > SOCIALI.GE
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 15
რა მოხდა, თუკი ვეღარ შევხვდებით.
...Ещёოთარ ჭილაძე - გამოთხოვებაამქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, -
მარადიული ის არის მხოლოდ
და ასეთია ყოველთვის ბოლო
ნამდვილი გრძნობის, განცდის და ვნების,
და მეც ამ დიდი კანონის ნებით
მიყვარხარ!
მაგრამ ამ სიტყვას ახლა
იაფი სცენის სურნელიც ახლავს,
რაც არ უხდება და არც სჭირდება,
ამიტომ ალბათ გამიჭირდება
მისი წარმოთქმა. მაგრამ გახსოვდეს,
მაგრამ გჯეროდეს, რომ არასოდეს
არ დაგავიწყებ ჩემს ხმას და სახელს,
შენგან მრავალი ტკივილის მნახველს.
და გზა, რომელიც გაიყო ორად
და უკვე იქცა ცოდვად და ჭორად,
იყოს დღეგრძელი, რომ შენი წილი,
თავისი ღორღით, მტვრითა და ჩრდილით,
ტანჯვის გზად იქცეს და უცხო თვალი:
ყრმის თუ მოხუცის, კაცის თუ ქალის
გხედავდეს მხოლოდ ამ გზაზე მავალს,
რადგან დღეიდან მე შენი ხმა ვარ,
რადგან მე უკვე ვიყავი ღმერთი და
მოვიგონე ეს გრძნობა ჩემთვის,
ჩემს დასაცავად და დასაღუპად.
და რისხვა, გულმა რაც დააგუბა,
რაც გულს აქამდე ძალით
რა მოხდა, თუკი ვეღარ შევხვდებით.
ამქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, -
მარადიული ის არის მხოლოდ
და ასეთია ყოველთვის ბოლო
ნამდვილი გრძნობის, განცდის და ვნების,
და მეც ამ დიდი კანონის ნებით
მიყვარხარ!
მაგრამ ამ სიტყვას ახლა
იაფი სცენის სურნელიც ახლავს,
რაც არ უხდება და არც სჭირდება,
ამიტომ ალბათ გამიჭირდება
მისი წარმოთქმა. მაგრამ გახსოვდეს,
მაგრამ გჯეროდეს, რომ არასოდეს
არ დაგავიწყებ ჩემს ხმას და სახელს,
შენგან მრავალი ტკივილის მნახველს.
და გზა, რომელიც გაიყო ორად
და უკვე იქცა ცოდვად და ჭორად,
იყოს დღეგრძელი, რომ შენი წილი,
თავისი ღორღით, მტვრითა და ჩრდილით,
ტანჯვის გზად იქცეს და უცხო თვალი:
ყრმის თუ მოხუცის, კაცის თუ ქალის
გხედავდეს მხოლოდ ამ გზაზე მავალს,
რადგან დღეიდან მე შენი ხმა ვარ,
რადგან მე უკვე ვიყავი ღმერთი და
მოვიგონე ეს გრძნობა ჩემთვის,
ჩემს დასაცავად და დასაღუპად.
და რისხვა, გულმა რაც დააგუბა,
რაც გულს აქამდე ძალით ეკავა,
წვრილმან გრძნობების წასალეკავად
გასასვლელს ეძებს, რომ დღეის იქით
შენს ნაკვალევზე დიოდეს იგი
და უსასრულოდ, დღისით თუ ღამით,
და თუნდაც მხოლოდ სულ ერთი წამით
იქცეს კოშმარად და მოჩვენებად,
დაგიფრთხოს ძილი და მოსვენება,
რომ ფრთებშეკვეცილ ფრინველის მსგავსად,
აღარ შეგეძლოს გაფრენა არსად.
მერე რა მოხდა, თუ უცხო თვალი,
ჩვენი უცნაურ სეირით მთვრალი,
ბაგეს გადასცემს დამცინავ ღიმილს
და იმ ღიმილის უხეში ქიმი
გაგვივლის გულში...
შენ კი გახსოვდეს,
რომ ვერ მიაგნებ ხსნას ვერასოდეს,
რომ მე ვარ ჯვარიც და ეშაფოტიც
და ჩემი სულის ყველა ნაფოტი
იმ კოცონისთვს გროვდება ახლა,
რომელზეც შენი სურვილით ახვალ.
მაგრამ იქამდე შენი სახელი,
ვით ჩემი მტრების თანამზრახველი,
ან ვით ურჩხული: ცხრა ხმით, ცხრა ხელით
დამახრჩობს, თუკი ამოძახებას
ვერ შევძლებ უცებ.
ვცხოვრობთ, გვგონია,
რომ ვიცნობთ
ერთმანეთს, გვგონია
გვძულს, გვიყვარს...
გვინდა არ გვინდა,
სინამდვილეში
სულაც არაა ასე,
როგორც ჩვენ
გვგონია. უფრო
მეტიც, საერთოდ არ
ვართ, არ ვარსებობთ
ბუნებაში.
ერთმანეთისთვის
ვარსებობთ მხოლოდ,
ერთმანეთის
სატანჯველად.
როგორც ამშვენებს ველებს სოსანი,
ისე მინდოდა გულთან მყოლოდი,
ვით ჩუმი ცრემლის კრიალოსანი...
დამებნა ქარში და ახლა უხმოდ
თვალებზე ხელებს ვაფარებ ტკივილს,
ვეღარ ვეწევი გაფრენილ დღეებს
და ვეღარ ვაწვდენ შენამდე ღიმილს.
სიყვარულისფერ დარდსაც აქვს გემო...
მოშიებულზე, ვით პურის ყუას...
კოკისპირული მოვიდა წვიმა,
ცაც ეგუება ახლა მზის უარს.